πετάει πετάει... ο γάιδαρος
Μόλις κατάφερα να βάλω το μπλογκ σε μια σειρά - χρώματα, γράμματα και τέτοια. Θέλει δουλειά ακόμα πάντως.
Plus, I have to write in both english and greek!
Οπως έγραφε κάπου ο Νίκος Δήμου, "κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα". Ευτυχώς δηλαδή που το έχω ξεχάσει αυτό (αξύριστος look, το πιο εύκολο).
Plus, I have to write in both english and greek!
Οπως έγραφε κάπου ο Νίκος Δήμου, "κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα". Ευτυχώς δηλαδή που το έχω ξεχάσει αυτό (αξύριστος look, το πιο εύκολο).
ΥΠΟΓΡΑΦΗ: alombar42 ΣΤΙΣ 20:57
11 Comments:
Παρών και, όπως ήδη είπα, αξύριστος. Θέλει εκπαίδευση το πράμα, μη μας πουν κι άσχετους μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι!
Ποιός/ποιά να είσαι εσύ άραγε;
Πόσες να ξέρω Ladies και S και σαδίστριες;
Αλλά στο Ιντερνετ δεν ξέρεις αν μιλάς με το Σκύλο σου ή με τη Σοφία...
Καλά, μπορεί να κάνω λάθος (άσε με να υποκριθώ).
Καλημέρα και καλώς τον. Μπερδεύτηκα τώρα διαβάζοντάς σε. Είσαι ο γνήσιος Αλομπάρ των 42 ετών που έτσι έμεινε για πάνω απο 100 χρόνια ή άλλος ηλικίας 101 ετών όπως διατυμπανίζεις? Η Κούδρα πού είναι?
Καλημέρα.
Γνήσιος Alombar δεν ξέρω, 42 πάντως ήμουν είμαι και θα είμαι - εκεί τελειώνει άλλωστε το νόημα της ζωής και σιγά μην το αφήσω.
Δυστυχώς δεν μπορεί ένα μπλογκάκι να μεταφέρει την έννοια του χάους΄που επικρατεί στο κεφάλι μας, άρα αρκούμαι στα 101 που λέει (διατυμπανίζΕΙ) οτι είμαι.
Εστω κι αν η ζωή αρχίζει στα 200...
Η Κούδρα είναι συνήθως κάπου τριγύρω.
Μήπως πεινάω;
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Sorry λαθος link... καινουργια προσπαθεια...
Ο γιος μου απαντησε στην ερωτηση πετα η θαλασσα, ότι πεταει. Αμα σε ενδιαφερει εδω η επεξηγηση.
Για τον γαιδαρο... ποιος ξερει; Ισως.
Καλως ορισες στην παρεα.
Καλώς σας βρίσκω φιλτάτη Βίστα - για χάρη σας μάζεψα μερικές φωτογραφίες του σκύλου μου και θα τις βγάλω φόρα παρτίδα :)
Eυχαριστω για την φωτογραφια του Αρη σου.
Πριν 14 χρονια που διαβασα την ιστορια σου κε Αλομπαρ με ειχες ξετρελλανει.
Δεν μεγαλωσες απο τοτε ουτε μια μερα;
Τις προαλλες σε σκεφτομουνα οταν τραβουσα καποιες ασπρες τριχες απο το κεφαλι μου, γιατι με ενοχλουσε η θορια τους. Την επομενη μερα πηγα στον κομμωτι, σε ξαναξεχασα και να που σε διαβαζω εδω στο blog.
Τι περιεργα τα φερνει η ζωη...
Να συγχωρεις τα ορθογραφικα, η δικαιολογια μου ειναι οτι βρησκομαι 14 χρονια στα ξενα, και τα ξεχναω τα ελληνικά μου.
Η δικαιολογια γραφω, και εσυ καταλαβε οτι θες ;-)
Θα πρέπει να αισθάνεσαι ευτυχής που θυμάσαι τα ελληνικά κι ακόμα περισσότερο επειδή τα χρησιμοποιείς. Δεν είναι λίγο αυτό!
Κατά τα άλλα, ανεξαιρέσεις κάτι άσπρες τρίχες που τόλμησαν να παρουσιαστούν και τις αφαίρεσα αμέσως, όχι δεν μεγάλωσα και δεν το έχω σκοπό. Δεν φαίνεται από τα γραπτά μου;
:)))
φαινεται βεβαιως, βεβαιως :-)
Δημοσίευση σχολίου
<< ΠΙΣΩ