Παρασκευή, Ιανουαρίου 20, 2006

Απο μικροί στο κοκό;

Διάβασα αυτό το ποστ και βρήκα το πλήρες άρθρο.

Οπως έγραψα και εκεί, κάποτε ο ΚΥΡ αναρωτιόταν:
- Επί κατοχής είχαμε χιλιάδες δοσίλογους.
- Επί χούντας χιλιάδες χαφιέδες.
- Τι έγιναν όλοι αυτοί σήμερα;

Το άρθρο της Καθημερινής 20/1 φαίνεται πως απαντάει επιτέλους αυτή την ερώτηση: ιδού οι εκπαιδευόμενοι χαφιέδες του αύριο.

«Τα παιδιά αυτά δεν ενεργούν σαν… κατάσκοποι», διευκρίνισε η κ. Κυριακίδη, αλλά σαν χρήστες του Διαδικτύου που μπορούν να προφυλάξουν άλλους από τις κακοτοπιές που οι ίδιοι έχουν εντοπίσει σερφάροντας για κάποια εργασία τους.

Τα παιδιά είναι απλά τα ματάκια του Μεγάλου Αδελφού, δεν είναι κατάσκοποι, άσε που έχουν και... και αγνά κίνητρα!!

Για παράδειγμα, ένας από τους εφήβους ανέφερε ότι σε μία εργασία για τον Λευκό Οίκο, η έρευνα σε κάποια μηχανή αναζήτησης δεν του απέφερε ιστοσελίδες μόνο για την κατοικία του Αμερικανού προέδρου αλλά και ιστοσελίδα με πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό ενός οίκου ανοχής στη Νέα Υόρκη.

Το καλύτερο παράδειγμα έτσι; Τι σχέση μπορεί να έχει ένας αγνός οίκος ανοχής με το Λευκό Οίκο;

Μαζεύτε τους όσο είναι καιρός!!

6 Comments:

Blogger Esther ΨΙΘΥΡΙΣΕ...

opws eipa kai ston kissmyhell , ayti i zwi zitaei sinexeia thymata...aima poly aima san to monaxiko prodwmno drakoula tou..

20/1/06 21:40  
Blogger Rodia ΨΙΘΥΡΙΣΕ...

Στα περισσότερα φόρουμ και τσατ ρουμς, καθώς και σε γνωστά πόρταλς, υπάρχουν "εθελοντές" στρατολογημένοι απο τους διαχειριστές, οι οποίοι αντί μικρής συμβολικής αμοιβής παρακολουθούν τις σελίδες αυτές και, συχνότατα, συναντούν διάφορα μέλη ώστε να έχουν ολοκληρωμένη την εικόνα των χρηστών.
Η πρόθεση καλή, αλλά το αποτέλεσμα (ο χαρακτηρισμός δλδ και τα παρελκόμενα) αφήνεται στην κρίση των κ.κ. "εθελοντών" παρατηρητών.
Πιστεύω ότι και ο χώρος των μπλογκς δεν έχει μείνει εκτός αυτής της διαδικασίας, αν και δεν έχω ακόμα σκεφτεί ποιοί ακριβώς θα μπορούσαν να ορίσουν "εθελοντές" στον ελλαδικό χώρο.
Εχει νόημα μια καταγγελία ή αρκετό είναι να μάθουμε να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές; Πιστεύω ότι η ενημέρωση είναι το σημαντικό, όπως στην περίπτωση του AIDS ας πούμε.

21/1/06 05:31  
Blogger alombar42 ΨΙΘΥΡΙΣΕ...

Εσθήρ, το μεγάλο κακό δεν είναι η παρακολούθηση καθαυτή αλλά οτι κάποια παιδιά εκπαιδεύονται σε μια συγκεκριμένη λογική.

Πάνο, όσο μπορούμε φωνάζουμε... κι ας είναι και στο βρόντο.

Ροδιά, δυστυχώς πίσω από τις καλές και αγνές προθέσεις, κρύβονται μερικές από τις μεγαλύτερες καταστροφές.
Αν κάποιος θέλει πραγματικά να προστατέψει τα παιδιά, αρκεί να ενημερωθεί για τους (σωστούς κατά τη γνώμη μου) τεχνολογικούς περιορισμούς. Υπάρχουν προγράμματα και διαδικασίες που "διαβάζουν" και "βαθμολογούν" το περιεχόμενο ενός site (έχει πολλές λεπτομέρειες για να το αναλύσω τώρα, αλλά δουλεύει αρκετά καλά) και επιτρέπουν ή όχι την πρόσβαση σε αυτό, ανάλογα τις ρυθμίσεις του υπολογιστή.
Ρυθμίζει πχ ο γονιός:
- όχι καζίνο, στοίχημα, τζόγος
- σεξ μόνο σε επίπεδο "soft porno"
- βία μέχρι επίπεδο 2 (όχι αίματα, όχι θάνατος)
- ό,τι δεν μπορεί να περιγραφεί, απαγορεύεται
...και κοιμάται ήσυχος, κατά 99%

Μην ξεχνάμε οτι δε ζούμε σε καμμιά αγγελικά πλασμένη κοινωνία - ό,τι δε βρει στο Δίκτυο, θα το βρει μπροστά του. Αν το παιδί βάλει στόχο να δει σκληρή τσόντα, θα τη δει σε χίλιες μεριές κι άσε τους γονείς να ονειρεύονται παραδείσους.
Εχω μάθει οτι οι πολλοί περιορισμοί φέρνουν αργά ή γρήγορα το αντίθετο αποτέλεσμα...

21/1/06 10:21  
Blogger Xνούδι ΨΙΘΥΡΙΣΕ...

και είναι αλήθεια αυτό. Με μέτρο όλα. Αυτό είναι το μότο (μου).
Η σχέση δε του "λευκού" οίκου με έναν οίκο ανοχής, καμία. Στον δεύτερο, είναι πολύ πιο "καθαρά" τα πράγματα.

21/1/06 17:17  
Blogger Rodia ΨΙΘΥΡΙΣΕ...

Ο κάθε περιορισμός φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα.
Στα παιδια μου μίλησα για τον έρωτα, τα ναρκωτικά, το AIDS, όταν βρισκόντουσαν σε ηλικία νηπιακή. Με τρόπο που μπορούσαν να καταλάβουν.
Είχα την τύχη να γνωρίσω μια εξαιρετική παιδαγωγό νηπιαγωγό,την Μαίρη Αργύρη, όπου οι κόρες μου έλαβαν τις πρώτες (και σημαντικές γι αυτό) πληροφορίες για τη ζωή, το περιβάλλον, τους ανθρώπους, την ιστορία.. με τρόπο συμβατό με το μυαλουδάκι τους..
Η πληροφόρηση είναι το σημαντικό, να έχει το παιδί πληροφόρηση για κάθε τι, ώστε να μπορεί να αποφασίζει. Να δίνονται ΟΛΕΣ οι πληροφορίες όμως.

Σε ένα μακρύ περίπατο π.χ. μπορούμε να αναπτύξουμε συζητήσεις με το παιδάκι μας, ΠΡΙΝ ακόμα πάει στο δημοτικό σχολείο, για ένα σωρό πράγματα. Θυμάμαι κάποια συζήτηση σχετική με κάτι που απασχολούσε την 5χρονη κόρη μου εν όψει του σχολείου που θα ξεκινούσε σε λίγο.. Τι δουλειά θα κανει όταν μεγαλώσει και πόσο απαραίτητο είναι να πάει στο σχολείο. Της απάντησα ότι δεν είναι και τόσο απαραίτητο το σχολείο αν θέλει π.χ. να καθαρίζει σκάλες, αλλά αν θέλει μια θέση μόνιμη καθαρίστριας σε ένα σχολείο ή ένα υπουργείο, ας πούμε, θα πρέπει να τελειώσει το σχολείο για να έχει ένα σίγουρο προσόν. Αν θέλει να γίνει ζωγράφος π.χ. το πιο σπουδαίο είναι το ταλέντο, αλλά θα πρέπει να έχει το χαρτί του σχολείου για να διεκδικήσει το δικαίωμα να δώσει εξετάσεις και να εγγραφεί στη σχολή της Ζωγραφικής. Αν θέλει να γίνει τραγουδίστρια, πέρα απο την καλή φωνή χρειάζεται να έχει κάποιες γνώσεις για να διαπραγματεύεται τα συμβόλαια της, κλπ κλπ.
Της ξεκαθάρισα ότι στο σχολείο μαθαίνουμε βασικά πράγματα και αποκτούμε φίλους για μια ζωή, ότι δεν έχουν πολλή σημασία οι βαθμοί που βάζει ο δάσκαλος αλλά το πόσο εμείς είμαστε ικανοποιημένοι απο αυτά που μαθαίνουμε.. ότι καλό είναι να μη περιοριζόμαστε μονάχα στις γνώσεις που δίνει το σχολείο αλλά να έχουμε τα μάτια και τα αφτιά μας ανοιχτά.. ότι κάτι πολύ μικρό και ασήμαντο μπορεί να μας αποκαλύψει σημαντικά πράγματα..
Συζητήσαμε κατά καιρούς για τους μεγάλους ερευνητές, για τις επιστημονικές ανακαλυψεις, για φανταστικούς κόσμους, για συνδυασμούς χρωμάτων και ήχων, για τα κυματα που υπάρχουν παντού.. και για άλλα πολλά.. Για όσα ρωτούσε (πάντα απαντούμε σε ερωτήσεις, οι "στημένες" συζητήσεις δεν έχουν αποτέλεσμα) έψαχνα κι έβρισκα επιτόπου απλές εως απλοϊκές απαντήσεις.. και, αν έμενε κάποιο υπόλοιπο, επανερχόμουν σε πρώτη ευκαιρία.
Μια φορά, θυμάμαι, είχαμε ακολουθήσει μια κοπελίτσα ανθρώπινο ερείπιο κάπου κοντά στο Πολυτεχνείο (με είχε ρωτήσει "γιατί περπατάει ετσι αυτή η κοπέλα μαμά;") και κάναμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση περί ναρκωτικών ουσιών και πόσο βλαβερές είναι για τον οργανισμό μας, την υγεία του μυαλου μας, την κοινωνία γενικότερα, ποιους εξυπηρετεί η διάδοσή τους, κλπ..
Δεν είναι καθόλου δύσκολη μια συζήτηση με ένα μικρό παιδάκι, φτάνει να προσπαθούμε να θυμηθούμε πως και εμείς υπήρξαμε παιδιά και τι περίπου είχαμε ακούσει ή θα θέλαμε να ακούσουμε σε κείνη την ηλικία.
Α! Τα παιδιά δεν είναι κουτά. Μπορούμε να μιλάμε για όλα μαζί τους. Με απλούστερες λέξεις.

21/1/06 18:28  
Blogger Rodia ΨΙΘΥΡΙΣΕ...

Kάτι ακόμα: Ούτε για μια ελάχιστη στιγμή δεν σκέφτηκα να απαγορέψω κάτι στο ιντερνέτ. Ξέρω πως έψαξαν και πως είδαν πολλά "απαγορευμένα" πράγματα. Μεσα μου έτρεμα, φυσικό είναι, για την αντίδραση των παιδιών, απο την άλλη μεριά όμως, ήμουν βέβαιη για τις αντιστάσεις τους.
Αυτό είναι το σημαντικό που παρέχει η πλήρης πληροφόρηση: Η δημιουργία αντιστάσεων.. Οι παλιές καλές Αρχές που λέγαμε..

21/1/06 18:32  

Δημοσίευση σχολίου

<< ΠΙΣΩ