Ψευδώνυμό μου, δεύτερέ μου εαυτέ

Επιστρέφω από τσίπρα (έτσι τα λέει ο Καρδιτσιώτης φίλος μου) και βλέπω έναν πανικό!
Λυπάμαι για το κατέβασμα του προηγούμενου ποστ με τη "συνέντευξη" του πιτσιρίκου, αλλά το πράγμα ξέφυγε... κάπως. Κυρίως όμως έλειψε το χιούμορ, που είναι απαραίτητο συστατικό της καλής γειτονίας (και όχι μόνον).
Υπόσχομαι οτι θα μελετήσω τα σχόλια και θα ξανα-ανεβάσω το ποστ. Θα γράψω όμως και συστάσεις, βασισμένες όχι τόσο στο άισθημα δικαίου μου, όσο στην εμπειρία μου στις διαπροσωπικές σχέσεις στο δίκτυο. Το 2007 κλείνω είκοσι χρόνια online, έχω δει αρκετά ώστε να μπορώ να γράψω γι' αυτά. Για να κάνω και το "κομμάτι μου", έχω ξαναγράψει για τις, ας πούμε, κοινωνικές προεκτάσεις του δικτύου - σε ηλεκτρονικά αλλά και σε έντυπα μέσα.

Μέχρι τότε όμως, πρέπει εγώ μεν να συνέλθω για να μπορέσω να γράψω, εσείς δε να συνειδητοποιήσετε οτι μια περσόνα ΔΕΝ αντανακλά τον άνθρωπο πίσω της, παρά σε κάποιο βαθμό μόνο και πάλι υπό συνθήκες. Θα ήταν λάθος να μισήσουμε τον Τζακ Νίκολσον, επειδή σχυνά είναι ο "δολοφόνος". Εξίσου λάθος θα ήταν να κλάψουμε για τον Ξανθόπουλο επειδή είναι ο "καταφρονεμένος".

Παρακαλώ διαβάστε το σχετικό εξουσία και έρωτες στην κορυφή. Θα βοηθήσει να συμπληρώσετε ένα παζλ αλλά και να διαβάσετε "αλλιώς" τα όσα γράφω πιο κάτω.

Με λένε Βασίλη. Κάποιοι ήδη το γνωρίζουν.
Αρκετοί άνθρωποι συμπαθούν το Βασίλη. Δεν έχει εχθρούς γενικά. Σπανίως εμπλέκεται σε "εμπόλεμες" καταστάσεις, λόγω εγγενούς ευαισθησίας - είναι και σχετικά ντροπαλός. Εχει καταφέρει αρκετά πράγματα στη ζωή του, σημαντικά για τον ίδιο, ασήμαντα για όλους σχεδόν τους άλλους. Ενας τρίτος θα μιλούσε για μια μετριότητα, έναν μέσο όρο με εξάρσεις προς τα πάνω ή προς τα κάτω, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι.

Αυτό τον καιρό με φωνάζουν alombar42. Πολλοί το γνωρίζουν.
Μερικοί άνθρωποι συμπαθούν τον alombar42. Συνήθως όταν *δεν* γίνεται στόχος. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο alombar42 έχει επιλέξει να είναι στόχος, συνειδητά. Πολλών μορφών στόχος. Στόχος συμπάθειας, στόχος ζήλειας, στόχος της εξουσίας, στόχος των μελαγχολικών, στόχος των ευτυχισμένων. Ο alombar42 είναι "διάσημος" - κι αν δεν είναι αυτή τη στιγμή ή σε αυτό το χώρο σύγκρισης (context), μπορεί να γίνει. Εχει αυτό το... ταλέντο και το ανάλογο πείσμα να το καταφέρει.
Το πιο σημαντικό είναι οτι όταν ο alombar42 γίνεται στόχος, τότε τα αισθήματα των άλλων πολλαπλασιάζονται εύκολα και γρήγορα. Μια μικρή παρεξήγηση γίνεται αμέσως αίσθημα μίσους και μια ελάχιστη συμπάθεια γίνεται εκδήλωση λατρείας.
Αυτό είναι το καλό και το κακό του δικτύου...

Ποια είναι η σχέση του Βασίλη με τον alombar42;
Είναι έρωτας - μια σχέση αγάπης και μίσους, όχι όμως αδιαφορίας. Είναι έξι χρόνα σχέσης άλλωστε. Τα αισθήματα είναι αμοιβαία - ο Βασίλης αγαπά ή μισεί τον alombar42 και ο alombar42 τροφοδοτεί το Βασίλη με ερεθίσματα και συναισθήματα.
Ο Βασίλης έχει "χωρίσει" με προηγούμενες περσόνες του, λιγότερο ίσως γνωστές από τον alombar42 σε απόλυτα νούμερα, εξίσου όμως γνωστές αν λάβουμε υπόψη μας το "context". Με όλες τις περσόνες υπήρξε έρωτας - και σαν τέτοιος είχε και τις καλές και τις κακές πλευρές του. Οταν η σχέση έφτανε στο απροχώρητο, ο Βασίλης ξεκινούσε μια νέα σχέση. Η παληά όμως έμενε εκεί να θυμίζει και να διδάσκει. Πάλι βέβαια, όπως και στον έρωτα, δεν αποφεύγεις τα λάθη - ο έρωτας δεν περνάει και πολύ από τη λογική, άσε που συχνά είναι κεραυνοβόλος.

Υπάρχουν όμως και σημαντικές διαφορές, σε σχέση με τον έρωτα, παρότι ΔΕΝ ισχύει το ίδιο για όλους. Μερικές σημαντικές είναι:
- Ο Βασίλης μπορεί να δώσει πολλά για τον alombar42, ποτέ όμως τα πάντα.
- Ο alombar42 μπορεί να λειτουργήσει και ανεξάρτητα από το Βασίλη - να γίνει αγενής, εριστικός, κρυψίνους...


Λυπάμαι που τελειώνει τόσο απότομα η ιστοριούλα αλλά το τσίπουρο είναι κακός σύμβουλος. Ελπίζω να σας βάλω σε σκέψεις :)
Περισσότερα περί ψευδωνύμων σε επόμενο ποστ...