Οι παιδικοί μας φίλοι

Την Πέμπτη 16/2 σκεφτήκαμε να πάμε στο El Bandoneon. Ακουσα και διάβασα τόσα καλά σχόλια από τόσο κόσμο, που είπα δε μπορεί, κάτι θα ξέρουν. Υποθέτω οτι τα ίδια σχόλια άκουσαν και διάβασαν αρκετές εκατοντάδες συμπολίτες μας και το μαγαζί δεν είχε θέσεις ούτε για αστείο.

Ευκαιρία θέλαμε κι εμείς να πάμε σε ένα διάσημο εστιατόριο στο οποίο βρέθηκα αρκετές φορές δίπλα αλλά ποτέ μέσα - το Kona Kai του ξενοδοχείου Ledra Marriott. Πολυνησιακή κουζίνα και μια γιαπωνέζικη γωνία για τους λίγους φανατικούς του "το φτιάχνουμε μπροστά σας".
Φάγαμε πολύ (πάρα πολύ) και ήπιαμε αρκετά (αν εξαιρέσουμε την αριστοκράτισα της παρέας, μια παντρεμένη επιχειρηματία, που δήλωσε οτι δεν πίνει γιατί... ζαλίζεται).

Τα μισά από όσα φάγαμε δεν τα ξέραμε - για να είμαι απολύτως ειλικρινής, ακόμα και όταν τα πιάτα ήταν μπροστά μας, μόνο για τα κρέατα και τις γαρίδες είμαστε απολύτως βέβαιοι για την ταυτότητά τους. Πώς λέμε ΑΤΒΑ (Αγνώστου Τύπου Βρώσιμα Αντικείμενα).
Θύμιζε έντονα κινέζικο πάντως. Προσωπικά συμπάθησα ιδιαίτερα ένα κοκτέηλ με ουίσκυ που κάτι σαν "Bastard" λεγόταν - κι αυτό είναι περίεργο γιατί το ουίσκυ θα το πιω είτε σκέτο είτε, στη χειρότερη, με πέπσι.

Το περιβάλλον άψογο, η εξυπηρέτηση καλή (πήγαμε αργά και είχε αρκετό κόσμο), το φαγητό πολύ καλό και κάποια ποτά άπαιχτα. Για κάποιον που θέλει απλώς να δοκιμάσει, το προτεινόμενο μενού (42 ευρώ το άτομο για 2+ άτομα) είναι μια πολύ καλή επιλογή. Μόνο σαλάτα δεν πρόσεξα να έχει αλλά κινέζικο είναι, ποτέ δεν ξέρεις ποιο πιάτο είναι η σαλάτα :)   Α, η τηγανητή μπανάνα είναι must.

Τι σχέση έχει ο τίτλος του ποστακίου τούτου; Διάβασα ένα μήνυμα περί χαμένης αθωότητας, έκανα δεκάδες συνειρμούς, θυμήθηκα το L' Omerta του Λουκιανού Κηλαηδόνη, οι συνειρμοί συνεχίστηκαν και κάποια στιγμή θυμήθηκα το... γαμήλιο τραγούδι μας - Last Tango (ακούγεται σε υψηλές εντάσεις μόνο). Ε, ναι, η έξοδος έγινε με κάτι παληούς μας φίλους (κι ας γνωριστήκαμε πριν λίγες μέρες).

Συμπέρασμα: οι παιδικοί μας φίλοι είναι εδώ - μένει να τους (ξανα)ανακαλύψουμε :)