Αρχαία στο σχολείο

Οπως όι περισσότεροι, έχω κι εγώ προσωπική εμπειρία από αρχαία ελληνικά.
Στα αρχαία λοιπόν είχα πάντα καλούς βαθμούς, διάβαζα και αρκετά (κάτι που δεν έκανα στα περισσότερα μαθήματα).
Πήγαινα όμως για θετικές επιστήμες και δε θυμάμαι να μου άρεσε κάτι συγκεκριμένο, πέρα από κάποια κομμάτια του Θουκιδίδη.
Εννοείται τίποτα από τα όσα "διδασκόμαστε" (λέμε τώρα).

Και τί να τα κάνω τα αρχαία, όταν τότε διάβαζα (εξωσχολικά) για τις διαφορές δίχρονων-τετράχρονων και για υλικά κατασκευής γραναζιών;
Πάντως ήμουν "δυνατός"...

Τα αρχαία σαν μάθημα μου άρεσαν, σε αντίθεση με την Ιστορία και το σύστημα απομνημόνευσης που, πάντα θεωρούσα και συνεχίζω να θεωρώ, γελοίο.
Για μένα, απομνημόνευση ίσον σκονάκι - παραδίδω μαθήματα στο άθλημα!
Η καλύτερή μου, σε οποιοδήποτε μάθημα, ήταν διαγώνισμα με τα βιβλία ανοιχτά - σπάνιο, αλλά συνέβαινε.

Τελικά, κατέληξα μηχανολόγος.

Κάπου στα 30 μου άρχισα να ψάχνομαι με Πλάτωνα (στην αρχή) και δε θυμόμουνα παρά ελάχιστα από αρχαία.
Εγκατέλειψα την προσπάθεια και από τότε διαβάζω μόνο σε μεταφράσεις (και το πιο αστείο: κάποιες φορές από φτωχές αγγλικές μεταφράσεις, επειδή βρίσκω πιο εύκολα το κείμενο που ψάχνω).

Εθεσα όμως στον εαυτό μου το ερώτημα: γιατί, αφού ήμουν τόσο καλός στα αρχαία, δε μου έμειναν παρά ελάχιστα;
Βρήκα και την απάντηση: επειδή μάθαινα "τους κανόνες", όπως ακριβώς τους μάθαινα στη γεωμετρία.
Δεν μάθαινα δηλαδή σχεδόν τίποτα από τη γλώσσα. Και βέβαια, δεν έμαθα απολύτως τίποτα για την ουσία, την αρχαία ελληνική γραμματεία - μόνο την αρχαία ελληνική γραμματική έμαθα, κι αυτήν κοντεύω να την ξεχάσω.
Ισως μάλιστα να αντιλαμβανόμουν το μάθημα σαν μηχανισμό κατάκτησης βαθμού.

Το συμπέρασμα;
Είχα πάντα μεγάλο βαθμό στα αρχαία (17-20) αλλά ποτέ δεν έμαθα αρχαία.
Σίγουρα δε φταίει μόνο ο καθηγητής και το πρόγραμμα.
Φταίει και το γεγονός οτι δεν υπάρχει αντικείμενο (νεκρή γλώσσα).
ΤΙ να διαβάσω με τα αρχαία που έμαθα; Εφημερίδα;
Χίλιες φορές να είχα συνεχίσει τα γαλλικά - παράπονο το έχω...

Και μην πείτε "ας έπαιρνες κάνα αρχαίο κείμενο", δεν είχα εκεί ακριβώς το μυαλό μου τότε :-)