είναι δώδεκα.. σχεδόν
Αγαπητοί μου αναγνώστες (χειροκροτήματα, χαμός, γειά σου Γιώργο, μην κάνεις τόση φασαρία, δυό μας είμαστε)
Αυτό το μπλογκ φτιάχτηκε για να γελάω - κι εσείς μαζί, αν θέλετε.
Αν ήταν να καλύψω τις φιλοσοφικές μου αναζητήσεις, θα προτιμούσα να το κάνω (γιο ο χο χο) σε ένα βαθύ μπουντρούμι, με ένα μπουκάλι ρούμι. Κι αν έψαχνα για γκόμενα, θα προτιμούσα να βγω με
την Εβελυν από το μοναστήρι. Το ένα φυσικά δεν αποκλείει το άλλο ;)
Evelyn + kazanaki = Love For Ever
Για όσους ενοχλήθηκαν, ιδού η δήλωση μετανοίας:
Αν μία κόρη έχετε κρατήστε την αθώα
μπορεί ο γάτος να μη 'ρθει μα θα 'ρθουν άλλα ζώα
κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε
στα όργανα μου μια χαρά χωράει να γραφτείτε.
Είναι δώδεκα η ώρα, είν' η ώρα των τρελλών!
Αυτό το μπλογκ φτιάχτηκε για να γελάω - κι εσείς μαζί, αν θέλετε.
Αν ήταν να καλύψω τις φιλοσοφικές μου αναζητήσεις, θα προτιμούσα να το κάνω (γιο ο χο χο) σε ένα βαθύ μπουντρούμι, με ένα μπουκάλι ρούμι. Κι αν έψαχνα για γκόμενα, θα προτιμούσα να βγω με
την Εβελυν από το μοναστήρι. Το ένα φυσικά δεν αποκλείει το άλλο ;)
Evelyn + kazanaki = Love For Ever
Για όσους ενοχλήθηκαν, ιδού η δήλωση μετανοίας:
Αν μία κόρη έχετε κρατήστε την αθώα
μπορεί ο γάτος να μη 'ρθει μα θα 'ρθουν άλλα ζώα
κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε
στα όργανα μου μια χαρά χωράει να γραφτείτε.
Είναι δώδεκα η ώρα, είν' η ώρα των τρελλών!
ΥΠΟΓΡΑΦΗ: alombar42 ΣΤΙΣ 23:47
6 Comments:
...
Ένα κουρκουμπίνι κατρακύλισε απο το λιγδιασμένο ταψάκι του φούρνου "Η Καλομοίρα" σ'ένα χουριό έξω απ'τη Καρδίτσα. "ΜΙΑ ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ" ζητάει η κυρά Μαγδάλω, μπαίνοντας φουριόζα μες το φούρνο (έχει αφήσει τις αγκινάρες στη κατσαρόλα..), δίνει μιά στο κουρκουμπίνι και το κλωτσάει κάτω απο τον πάγκο, έρχεται ο φούρναρης με τη ΦΡΑΤΖΟΛΑ, κλωτσάει το κουρκουμπίνι μέχρι τη πόρτα, περνάει η γάτα, νομίζει οτι είναι μεταλλαγμένη κάμπια και του δίνει μια χαστούκα και το πετάει στο δρόμο, το βλέπει ο περιστέρις και το "τσιμπάει" να το πάει πεσκέσι στα μικρά του, αλλά στο δρόμο τον τρακαρει μια νταλίκα που πάει για την Αθήνα και το κουρκουμπίνι μένει κολλημένο ανάμεσα στα πούπουλα και το ψυγείο της νταλίκας ώσπου ο οδηγός αποφασίζει να κατουρήσει μια κάμερα στο Καραβόμυλο (καλές οι μπύρες, αλλά..) και όπως κάτεβαίνει, μαζεύονται οι μύγες και πάνε για το κουρκουμίνι αλλά τις προλαβαίνουν οι μέλισσες που τις προλαβαίνουν τα σπουργίτια που τα προλαβαίνουν οι καρακάξες που τις προλαβαίνει η καμιλοπάρδαλη που πέφτει πάνω στη νταλίκα και κόβει το κατούρημα του οδηγού ο οποίος εκείνη την ώρα ξυνότανε και έλεγε στη κάμερα "με βλέπεις που σε βλέπω;.." και μέσα στο χάος περνάει το κουρκουμπίνι ανάμεσα απο τα πόδια του οδηγού αφού τελικά ξεκόλλησε απο τα πούπουλα μετά τον εκτροχιασμό της καμηλοπάρδαλης και πέρνει την Εθνική προς Αθήνα δεξιά δεξιά κοντά στο χαντάκι, και μέσα στον υπόνομο..(αυτόν δε τον υπολογίσαμε!), κάνει ΜΠΛΟΥΜ και αναδύεται πάλι, πάνω σε μια μεγάλη χοντρή, καφέ.. χελώνα, η οποία έχει γίνει ένα με το περιβάλλον και οι οικολόγοι προσπαθούν να τη σώσουνε κλείνοντας την Εθνική απο πάνω αλλά εκείνη πέρα βρέχει και κολμπάει προς τη θάλασσα παρέα με ενα τόνο "πλυμένες" ακαθαρσίες και το κουρκουμπίνι πάνω της να μπαλαντζάρει ώσπου δεν αντέχει άλλο τη μυρωδιά και βουτάει στη θάλασσα, μα περνάει ενας λούτσος και το χλαπακιάζει, ο οποίος πιάνεται στα δίχτυα του ψαρά που το ξημέρωμα ήρθε να τα μαζέψει και πέρνει και τα φρέσκα ψάρια να τα πουλήσει μετά απο 5 μέρες (ε, που αλλού)στην Αθήνα, στη γνωστή παραλία, με το γνωστό καίκι, όπου έρχεται και ο Μηχάλαρας απο τη ταβέρνα και πέρνει τα μισά ψάρια "ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΤΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙΣ Ε" φωνάζει στο ψαρά ο οποίος πιάνει τον λούτσο και τον κσεντεριάζει και νάσου το κουρκουμπίνι πλιπ πλοπ πλοπ κατρακυλάει στη ποδιά του ψαρά, στο μπότα του, στο τσιμέντο.. και συνεχίζει να κατρακυλάει, μπλοκάροντας τελικά σε μια ξέμπαρκη φούντα γρασίδι την οποία μυρίζει ένας μαύρος σκύλος που τον λένε Άρη και έχει μπερδευτεί με το λουρί του και τ'αφεντικό του τον μαλώνει "ΑΡΗ, ΠΑΛΙ ΜΠΕΡΔΕΥΤΗΚΕΣ!" και καθώς σκύβει να τον ξεμπερδέψει βλέπει το κουρκουμπίνι.. και το κουρκουμπίνι βλέπει τον Άρη και ο Άρης γλύφει τη μύτη του αφεντικού του και το κουρκουμίνι βλέπει το αφεντικό του που βλέπει οτι τον βλέπει ένα κουρκουμπίνι..
ΤΟ ΟΠΟΙΟ, για να τελειώνουμε γιατί ξημερωθήκαμε, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟ ΚΟΠΟ ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΑ ΠΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ EVELYN..οχι, της ζωγραφιάς εννοώ..
@kourkoubini: Παραδίνομαι, ομολογώ!
Εγώ δολοφόνησα τον Τζέι Αρ!
Αλλωστε δεν είπα οτι είμαι ζωγράφος - είπα οτι ξέρω να κλέβω διακριτικά τις ζωγραφιές σου (το ίδιο ισχύει και για τη γκομενίτσα πιο κάτω - κλεμμένη κι αυτή).
Λογοτεχνικό ταλέντο βλέπω - επιφυλάσσομαι για μια πιο εκτενή απάντηση, μεταξύ φρατζόλας, κάμερας και κουρκουμπινίου.
@skorpina: Σε ευχαριστώ γειτόνισα για τα καλά σου λόγια (πες μου κι άλλα), αλλά δεν το έχω σκοπό να παραδώσω τα όπλα έτσι εύκολα!
Αλλωστε δεν θυμάμαι να υπήρξα κυμάς στο παρελθόν και σίγουρα δεν προβλέπω να γίνομαι μέχρι την επόμενη μετενσάρκωσή μου τουλάχιστον.
Τι κυμά εννοείς αλήθεια; Αν είναι για μοσχαρίσιο να το ξανασκεφτώ!
Καλημερούδια σας :)
Ένα κουρκουμπίνι ..(το γνωστό πολυταξιδεμένο και ανεμοδαρμένο), βαθειά πληγωμένο πλέον απο τη παγερή αδιαφορία και περιφρόνηση της Έβελυν, μαζεύει τα μπογαλάκια του και τα 2 του βαζάκια με σιρόπι και κατρακυλάει για το Κατμαντού, διψόντας για μια της ματιά, για ένα της νεύμα, μια δαγκωματιά (έστω!), μην αντέχοντας πια τον σκληρό και άκαρδο αυτόν κόσμο, καθώς πηγαίνει για το Κατμαντού, αποφασίζει να πέσει στον Σικουάνα (?!) αλλά τελευταία στιγμή θυμάται αυτά τα μάτια.. τα ζωηρά, τα γεμάτα περιέργεια, αθωότητα και ειλικρίνεια..μόνο γι'αυτά τα καστανά μάτια του πιο όμορφου μαύρου σκύλου, του Άρη, αξίζει να προσπαθήσει να φτάσει στο Κατμαντού για να κερδίσει επιτέλους και το κουρκουμπίνι μια θέση στον ήλιο, να γίνει μια ποταπή ανάμνηση της Έβελυν, ξεχασμένη και σκονισμένη βαθειά στο υποσυνείδητο της ...για τον 'Αρη.. για τον 'Αρη.. (αυτό το ραντεβού με τον ψυχίατρο πότε είπαμε οτι είναι??)
Υ.Γ.: Ένα κουρκουμπίνι, (το γνωστό ερωτευμένο μ'εναν μαύρο σκύλο που αναζητά τη γαλήνη σαν μια ξεχασμένη ανάμνηση της Έβελυν), δέχεται μισό κιλό κυμά στη μάπα που εκτοξεύτηκε απο κάποιον βλογημένο βλόγερ αλλά θα ορκιζόταν ότι αυτό τον κυμά κάπου τον έχει ξαναδεί..., και φτύνοντας 3 κόκκους άμμου Αφρικής, αναλογίζεται ξανά τα πνευματικά δικαιώματα του και εις ένδειξη διαμαρτυρίας γδύνεται, ανεβαίνει σ'ένα ποδήλατο και κάνει το γύρο του Λονδίνου σε 80 ημέρες..
Μου γεμίσατε σιρόπια το μπλογκ - αναμείνατε στον μπροάουζέρ σας!
Ένα μικρό κουρκουμπίνι, μέσα στο ατελείωτο ταξίδι του ανάμεσα στις ρόδες αυτοκινήτων, υπονόμους, τροχονόμους, παρανόμους, κοντοστέκεται μια στιγμή σα να το χτύπησε η πινακίδα του STOP του απέναντι πεζοδρομίου όταν έπεσε πάνω της ένας ελέφαντας με μοτοσακό.
...Βρέχει;
Το κουρκουμπίνι κοιτάζει ψηλά και αντικρίζει μια μαύρη σκιά. Μα τι..;
Ο ήλιος λάμπει, η σκιά κινείται νευρικά και άτσαλα ώσπου τελικά διακρίνονται τα χαρακτηριστικά της.
Μα είναι ... είναι.... Ο ΑΡΗΣ!
Η καρδιά του κουρκουμπινίου άρχισε να χτυπάει τρελά σα παρανοικό ξυπνητήρι, το ίδιο χοροπήδαγε πάνω κάτω και φώναζε "ΣΑΑΑΑΑΑΚΗΗΗΗ" ...οχι, "ΑΑΑΑΑΡΗΗΗΗΗ, ΜΙΛΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΗ ΜΑΣ ΚΑΤΟΥΡΑΑΑΣ!"
Για μια στιγμή, ο Άρης, αυτό το θεικό πλάσμα με το γυαλιστερό τρίχωμα, τα μπιρμπιλοτά μάτια και το αυτί μαρουλόφυλλο, γυρίζει τη μουσούδα του προς το κουρκουμπίνι, το κοιτάει και με μια απότομη κίνηση εξαφανίζεται καθώς ο ιδιοκτήτης του, τον τραβάει φωνάζοντας: "Πάμε Άρη, ΠΑΜΕ! ΑΜΑΝ ΠΙΑ!"
"...σββββββ.."
Ο κόσμος τρέχει, τα πάντα τρέχουν γύρω απο το κουρκουμπίνι και όμως αυτό έχει παγώσει το χρόνο στη μια ελάχιστη στιγμούλα όπου οι ματιές τους συναντηθήκανε..
"...ΣΒΒΒΒΒΒΙΙΙΙΝΝ.."
Ήτανε τόσο κοντά..
"..ΣΒΙΙΙΙΙΙΝ"
Μα τι σκατά κάνει έτσι αναρωτιέται το κουρκουμπίνι καθώς κοιτάει ψηλά για μια ακόμη φορά ... και βλέπει μια καμηλοπάρδαλη να πέφτει πάνω του!
"ΜΠΑΜ!"
Δημοσίευση σχολίου
<< ΠΙΣΩ