Ονειρα και σκοπιμότητες

Εδώ και αρκετά χρόνια, δε θυμάμαι κανένα όνειρο που, όπως λένε, πάντα βλέπουμε. Με σπανιότατες εξαιρέσεις (πχ ένα το χρόνο) κι αυτό συνήθως όταν το όνειρο το έχω ξαναδεί.
Υποθέτω οτι αυτό κρατάει από την εποχή που έβλεπα εφιάλτες, οι οποίοι καθόλου δε μου άρεσαν και έτσι "έκοψα" τα όνειρα. Δεν ξέρω κατά πόσον είναι εφικτό να σταματήσει κανείς τα όνειρα συνειδητά (υποθέτω όχι) αλλά, αφού συνέβη, προφανώς υπάρχει κάποια μεθοδολογία που επιτρέπει να μην τα θυμόμαστε, που τελικά κάνει περίπου το ίδιο με το να μην βλέπουμε όνειρα.
Δεν είμαι ειδικός, ούτε έχω επιστημονικές γνώσεις στο αντικείμενο, υποψιάζομαι όμως οτι το αν θα δεις/θυμάσαι όνειρα ή όχι εξαρτάται τόσο από την προδιάθεση ("δεν θέλω να δω/θυμάμαι") όσο και από τις συνθήκες που κοιμάται και ξυπνάει κανείς. Υποθέτω πχ οτι, αν κοιμηθεί κανείς κουρασμένος και σηκωθεί μόλις ξυπνήσει, χωρίς... χουζούρεμα, μάλλον δεν θα δει όνειρα, σε αντίθεση με το ξύπνημα από ξυπνητήρι ή το χουζούρεμα.

Τα γράφω όλα αυτά γιατί μου κάνει εντύπωση που οι περισσότεροι λένε σχεδόν καθημερινά για κάποιο όνειρο που είδαν. Αναρρωτιέμαι αν θέλουν να βλέπουν/θυμούνται τα όνειρά τους (και γιατί να συμβαίνει αυτό). Θυμάμαι βέβαια και περιπτώσεις τύπου "μη με ξυπνάς πάνω στο καλύτερο" :)

Εξαιρώ τις περιπτώσεις μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, όπου βεβαίως είναι δυνατόν όχι μόνο να ονειρετούμε αλλά και να διαμορφώσουμε την πλοκή των ονείρων.

Το ερώτημα λοιπόν είναι: μπορούμε να βάλουμε προδιαγραφές στα όνειρα, να ονειρευόμαστε δηλαδή εσκεμμένα ή απλώς θυμόμαστε/ξεχνάμε εσκεμμένα;