Η βατραχοπριγκήπισα

Μόλις το φίλησε, έκανε δυο βήματα και περίμενε να το δει να μεταμορφώνεται σε πριγκήπισα.
Περίμενε, περίμενε, αλλά τίποτε! Το βατραχάκι δε μεταμορφωνόταν!
- Αντε, λοιπόν! Μεταμορφώσου! Τι κάθεσαι; Γιατί δε μεταμορφώνεσαι; ρώτησε ο πρίγκηπας.
- Ξέρω κι εγώ; Τι να σου πω; μουρμούρισε το βατραχάκι. Δε μου λες, μήπως δε με φιλάς με αρκετή αγάπη;
Ο πρίγκηπας φίλησε το βατραχάκι με αρκετή αγάπη, άλλες είκοσι έξι φορές, αλλά το βατραχάκι δε μεταμορφωνόταν.
- Δε μου λες; Τι θα γίνει; ρώτησε ο Λαμπρούκος, που είχε αρχίσει να χάνει την υπομονή του. Θα μεταμορφωθείς ή όχι;
Το βατραχάκι έμπηξε τα κλάματα και τα δάκρυα του έσταζαν ένα ένα στα λουστρίνια του πρίγκηπα.
- Δεν είμαι μαγεμένη πριγκήπισα, ομολόγησε, ψέματα σου είπα! Είμαι ένα απλό, κοινό βατραχάκι!
- Τι έκανε λέει; Απλό, κοινό βατραχάκι; Αδικα δηλαδή σε φιλούσα τόσην ώρα; Δε ντρέπεσαι, αμφίβιο πλάσμα, να παριστάνεις τη μαγεμένη πριγκήπισα και να με εκθέτεις;
- Ντρέπομαι! Ειλικρινά ντρέπομαι! Αλλά τι να κάνω κι εγώ; Είμαι τόσο άσχημο, που κανένας δε με φιλάει διαφορετικά! Αισθάνομαι τόσο παραμελημένο το καημένο! Γι' αυτό πηγαίνω από παλάτι σε παλάτι, λέω στους πρίγκηπες ότι είμαι μαγεμένη πριγκήπισα, κι εκείνοι με φιλάνε.

(Διασκευή από κείμενο του Ευγένιου Τριβιζά που βρήκα σε παληό μήνυμα και αναφέρεται σε ένα ξανθό βατράχι)