Συνωμοσίες κι εκδρομές (1/2)

Από Πέμπτη έως Σάββατο βράδυ.


Την Πέμπτη είχαμε μια μυστική συνάντηση, που με κάθε προφύλαξη οργάνωσε η Vasvoe.
Στο lounge της Στοάς του Βιβλίου, παρευρέθησαν η Μαρίνα, η Ροδιά, η Παυσίλυπη, ο Τελαμώνας (νυν Herco), εγώ και βεβαίως η οργανώτρια.
Σκεφθήκαμε να κυλιστούμε στα γρασίδια αλλά επειδή οι άντρες δεν έφθαναν, προτιμήσαμε να κυλιστούμε οι άντρες μεταξύ μας (Τελαμώνα, τα ξέρει αυτά η γυναίκα σου;).

Την Παρασκευή κινήσαμε για Σαλλλονίκη, με το τρελλό φορτηγό (Forester) και με άφθονες στάσεις τόσο για το μικρό όσο και για τον Αρη.
Οι κάμερες ήταν στημένες σε όλο το δρόμο, αλλά ελπίζω οτι τις αποφύγαμε όλες: όπου υπήρχαν, πήγαινα με το όριο συν 10 (όπου δεν υπήρχαν, πήγαινα σαν άνθρωπος με 160).
Δεν συναντήσαμε ούτε ένα στημένο "μπλόκο", ούτε ένα χειροκούνητο "ραντάρ", πλην ενός άσχετου σε περιφερειακό της Λάρισας - μάλλον ετοιμάζονταν για την κίνηση του Σαββατοκύριακου.

Στη Λάρισα είχαμε μια στενή επαφή έκτου τύπου με την AnnaBooklover και τη φίλη της (έκτου τύπου γιατί αντί για δίκτυα κλπ, συζητούσαμε για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα).
Η κυρία Αννα τελικώς μας παρέσυρε στα γρασίδια έντεχνα, ορίζοντας σαν σημείο συνάντησης ένα μαζεδοπωλείο με φαγητά όπως "οι βυζάρες της Λίζας", "το νινί φοράει καπέλο" κλπ.
Στη συνέχεια μας πότισε διάφορα αλκοολούχα, παρότι γνώριζε οτι εμείς δεν βάζουμε αλκοόλ στο στόμα μας. Ενδεικτικά, ήπιαμε "το λερωμένο του Μήτσου" και "το άπλυτο της Μίτσης".
Περιέργως πώς, δεν μιλούσε Λαριζαϊκά, επομένως δεν κατάφερα να επαληθεύσω τους μύθους της πόλης. Φάγαμε και ήπιαμε καλά πάντως - Αννα, ευχαριστούμε :)

Σε διαρκή επικοινωνία με το Χνούδι-ρεπόρτερ, κινήσαμε για Σαλλλονίκη, στην προσπάθεια να προλάβουμε τον Ημίαιμο ο οποίος τελικά μας την έσκασε, αφού δήλωσε οτι θα φύγει μισή ώρα νωρίτερα από ό,τι υπολογίζαμε, οπότε γλύτωσε την κοινωνική κριτική (δεν είναι και αεροπλάνο το Subaru).
Πήραμε τον περιφερειακό (δεν είχα ξαναπεράσει) και, αφού μπερδευτήκαμε στους δρόμους του Δήμου Θερμαϊκού, φτάσαμε τελικά στο ξενοδοχείο.

Σύνολο: 10 ώρες στο δρόμο.

Προφανώς σαπίσαμε στον ύπνο - χρόνια είχα να κοιμηθώ πριν τις 12!!
Το ξενοδοχείο ήταν καλό, με ησυχία, άψογη εξυπηρέτηση και ευγένεια, τεράστια κρεββάτια, ωραία θέα, πολύ καλή πισίνα, υπέροχα γρασίδια, χιλιάδες λουλούδια και τρία πανέμορφα λυκόσκυλα (το ένα με δυσπλασία στα πίσω πόδια, λόγω μαλακίας των προηγούμενων δίποδων "ιδιοκτητών" του). Μόνο πρόβλημα τα κουνούπια, αλλά ευτυχώς το αντικουνουπικό στάθηκε ισχυρός σύμμαχος.

Το Σάββατο το πρωί, κατέβηκα νωρίς για πρωινό (μέλι και σοκολατοειδή σε ζεστές μπουγάτσες ζεστά κρουασάν, μπουγάτσα με μήλο, μπουγάτσα με κρέμα, μπουγάτσα με πορτοκάλι χυμό και καφέ, καφέ κι ένα καφέ στο χέρι).

Μέχρι να ξυπνήσουν-πλυθούν-ντυθούν-κλπ οι υπόλοιποι, πάλευα ανεπιτυχώς με το wirless internet, μέχρι που μου έσπασε τα νεύρα και το παράτησα. Οταν ήμουν στο δωμάτιο, έπιανα ένα αχνό σήμα κι όταν πήγαινα στο lobby (όπου ήταν ο πομπός) δεν έπιανα τίποτα. Μόλις την Κυριακή θυμήθηκα οτι είχα ρυθμίσει το φορητό να μη σηκώνει wireless όταν είναι με μπαταρία!!

Πήγαμε μια βόλτα στην παραλία της Περαίας, να τρέξει λίγο ο Αρης, να παίξει ο μικρός και να βρούμε και το σημείο της βραδυνής συνάντησης - μην ψάχνουμε τελευταία στιγμή.
Πρώτη εντύπωση: μετριώτατη. Αναρχη δόμηση, βρώμικη παραλία, αγωγοί ακάλυπτοι κλπ. Κρίμα να χαραμίζεται τέτοια αμμουδιά. Μου θύμισε Λουτράκι δεκαετίας 70 - υποψιάζομαι οτι σιγά σιγά θα καθαρίσει η παραλία και θα γεμίσει πολυκατοικίες, αν δεν καταστραφεί στο μεταξύ από την προέκταση του αεροδρομίου.
Επιπλέον, είναι γεμάτη τουριστικά φαγάδικα και ποτάδικα της σειράς, που το καθένα έχει και "κάτι" για να δείχνει λίγο διαφορετικό. Υπάρχουν και ωραία μαγαζιά αλλά, από μακρυά, το συνολικό αποτέλεσμα είναι κακόγουστο.
Από τιμές, όλα όσα είδα, πουλάνε παραλία. Ελπίζω τουλάχιστον να την καθαρίσουν το καλοκαίρι...
Καθήσαμε στον Ιμερο για κάτι γρήγορο αλλά καταλήξαμε με καλαμαράκια, χταποδάκι και άλλους μεζέδες, παρασυρμένοι από την γλύκα του ούζου (λόγω του οποίου δικαιολογώ και τα κακοτηγανισμένα φαγητά).
Το ούζο αλλά και η ησυχία του ξενοδοχείου βοήθησαν επίσης στο μεσημεριανό ύπνο - απαραίτητος για την επίσημη βραδυνή έξοδο.

Στο μεταξύ, στο κέντρο, το Χνούδι έμεινε μόνο του για σχεδόν είκοσι δευτερόλεπτα και επειδή δεν άντεχε τόση μοναξιά, πήρε ένα ταξί και μας έκανε επίσκεψη. Ηταν προφανές οτι τα ξύδια της ολονυκτίας είχαν αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα τους πάνω της.
Μετά τον ύπνο, έριξα ένα καλό ξύρισμα, φόρεσα το φράκο μου, το καλό μου κασκόλ και το καλύτερο χαμόγελό μου - στοιχεία απαραίτητα για επιτυχημένη εμφάνιση παρουσία ολόκληρου Νομάρχη.
Φτάνοντας στον Ιμερο, παρκάραμε ακριβώς τη στιγμή που άγνωστος τις ξεφόρτωνε τη Ροδιά, η οποία είχε ύφος "ώπα ώπα τα μπουζούκια ώπα και ο μπαγλαμάς" ή αλλιώς "τριαλαριλαρομ". Οπως δήλωσε, είχε κυλιστεί στα γρασίδια για ώρες, αγκαλιά με ένα βαρέλι τσίπουρο.

Τη συνάντηση τίμησαν με την παρουσία τους:

• ο sex-symbol Λαμπρούκος Υποψήφιος Νομάρχης
• ο οργανωτής Πάνος Το Μυστικό Κόλπο
• ο Αθανάσιος Μισοσεντόνιας
• ο επί των διαδικαστικών Φούφουτος
• η Λεμονίτα
• η περαστική Βουτυροπετούσα
• ο Αστέρης Ονειρος
• ο Τερό
• η Ροδιά
• η Χνουδάτη
• η Αλεξ Παρά Τω Χημείω
• ο Νίκος Μπύρμαν
• η κυρία Κουρκουμπίνι
• ο Αρης (σκύλος χωρίς μπλογκοενδιαφέροντα)
• ο μικρός (δεν έχει μπλογκ ακόμα γιατί έχει άλλα ενδιαφέροντα λόγω ηλικίας)
• ο υπογραφόμενος

Μάλλον ο Αρης πέρασε πιο καλά από όλους, αλλά περισσότερα σε επόμενο ποστ.
Ξέρω, με τη γλύκα μείνατε, αλλά κι εγώ νυστάζω :)