Ο φόβος της αγάπης και η αγάπη του φόβου

(ψυχανάλυση της δεκάρας για μια αγάπη που ψυχορραγεί αγέννητη)
.
Από μικρό παιδί είχα αρχίσει να χτίζω τείχη.
Ευάλωτος και ντροπαλός, έπρεπε να βρω έναν τρόπο να κινηθώ στη ζούγλα.
Επρεπε κάπως να μη με αγγίζουν τα όσα συναντούσα, γιατί δεν τα απέφευγα, ο ταξιδευτής.
Ηθελα βλέπεις να ζήσω, έστω και άρρωστος. Αδιανόητο, να περιμένω το θάνατο υγιής.
Αναγκαστικά αντιμετώπισα το αδύνατο, που θα έλεγε κι ένας τοίχος.
.
Τοποθετούσα ένα προς ένα τα τουβλάκια, με χειρουργική ακρίβεια.
Τα έδενα προσεκτικά με συρματάκια.
Τα τουβλάκια κάποτε γίναν τούβλα και άρχισα να ρίχνω μπετά.
Τα συρματάκια μεγάλωσαν κι έγιναν σίδερα με πτυχές.
Τείχη με μπετό(ν).
.
Ημουν και αυστηρός με τον εαυτό μου. Αυτό καλό, αυτό κακό. Δικαστής αδέκαστος.
Δεν μου έφτανε το περιβάλλον, έχτιζα τείχη και για πάρτη μου.
Τελειομανής και περήφανος, σαν κερασάκι στην τούρτα, ο χαριτωμένος. Μύγα μην περάσει.
.
Οσο μεγάλωνα, μεγάλωναν και τα τείχη.
Κάθε εμπειρία κι ένα τούβλο, κάθε συναίσθημα κι ένα σίδερο.
Κάθε αυτοκριτική γινόταν μπετό.
Κάθε σκέψη, καρφί.
.
Και μεγάλωνα.
Και μεγάλωναν τα τείχη μαζί μου.
.
(το σ' αγαπώ δεν το λέω, δεν το λέω)
Μέχρι πρόσφατα, μια φορά μόνο, στα μισά μιας σχέσης, μου ξέφυγε -σχεδόν- ένα "σ' αγαπ".
Είχα μια σχέση διαρκείας στα εικοσιπέντε, με μια πολύ όμορφη κοπέλλα (από όλες τις απόψεις).
Εκείνη τότε απάντησε, επί λέξει "πες το ρε μαλάκα επιτέλους".
Κάποιες γυναίκες ξέρουν πώς να ξεβρακώνουν έναν άντρα.
Μπετό, πολύ μπετό, στα τείχη μου.
.
Το κλάμα, λένε, είναι αναζωογονητικό.
Τυχεροί όσοι κλαίνε.
Το δικό μου κλάμα στέγνωσε νωρίς.
Το αντικατέστησα όμως με χιούμορ.
Το χιούμορ σκοτώνει, αφού.
Κάπως έτσι έγινα κυνικός.
.
(αλλαγή σελίδας)
Κάποτε ανακάλυψα την Εικόνα. Από τη στιγμή εκείνη και μετά την έκανα Εργαλείο.
Η Εικόνα έχει απίστευτη δύναμη. Χτυπάει αδιακρίτως και με ακρίβεια.
Δεν πονάει, δεν φοβάται.
Γίνεται αγενής, καυστική και εριστική.
Είχα την Εικόνα ΜΟΥ και τα Τείχη ΜΟΥ.
Ημουν πια ασφαλής.
.
(αλλαγή σελίδας)
Με αυτά και με αυτά πορευόμουν και μάζευα, σε διάφορα πεδία.
Εμπειρίες και τραύματα, γνώσεις και θαύματα, βιβλία κι αισθήματα, απόψεις και χρήματα...
Ταξίδευα και μάζευα. Μάζεψα πολλά, πάρα πολλά, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον.
Κάποιες φορές κάτι έλειπε, αλλά δεχόμουν -και δέχομαι- οτι, το απόλυτο είναι για τους τέλειους. Εμείς είμαστε άνθρωποι.
Επιτυχία, σκέφτηκα.
.
(αλλαγή σελίδας)
Πριν λίγο καιρό θέλησα να κλάψω.
Για μια Ντάμα Μπαστούνι.
.
Την πρώτη φορά δεν τα κατάφερα.
Τα Τείχη και η Εικόνα με προστάτευαν.
Τη δεύτερη φορά δεν τα κατάφερα.
Τα Τείχη και η Εικόνα με προστάτευαν.
...
Μια ολόκληρη εβδομάδα σε είχα καρφωμένη στο κεφάλι μου.
Μια ολόκληρη εβδομάδα προσπαθούσα να κλάψω.
Για σένα.
.
(πάμε για το φινάλε, ο λύκος κλαίει)
Και είπεν η Εικόνα:
ΔενξέρωείσαικούκλασελατρεύωσεθέλωλιώνωγιασέναμονογιασεναζωειμαιερωτευμενοςμωρομουΦΟΒΑΜΑΙ.
Και είπεν η Εικόνα:
ΔενξέρωτρελλάθηκασεμισώσεθέλωλατρειαμουέλακοντάμουδενμπορώμακρυάσουχρόνιασεέψαχναΦΟΒΑΜΑΙ.
.
Κάπως έτσι έκλαψα.
Ξυράφι το κλάμα.
Κόβει τείχη, μάγκα μου.
.
Μου φάνηκε απίστευτο.
Εκλαψε ο λύκος;
Τώρα τί θα κάνουν τα πρόβατα;
.
Εκλαψα ξανά, για την αδυναμία μου αυτή τη φορά.
Μια, δυο, τρεις...
Πρώτη φορά που δεν έκλαιγε η Εικόνα.
.
Αποκάλυψη.
Εκσταση.
.
Και ανακούφιση.
Και χαρά.
.
Ελευθερία.
.
(εδώ)
Ο φόβος είναι εργαλείο χειραγώγησης και το ξέρεις.
Αν φοβάσαι το Φόβο, είμαι ανίσχυρος μπροστά Του.
Φοβάσαι την αγάπη;
Μήπως φοβάσαι το άγνωστο;
Μήπως φοβάσαι το Λέοντα που βρυχήθηκε;
Μήπως φοβάσαι την Εικόνα που έφτιαξα ακριβώς για σένα;
Μήπως φοβάσαι Εσένα τελικά;
.
Εχεις κοφτερό μυαλό, η απόφαση δική σου.
.
Θυμήσου όμως.
Οταν αγκαλιάζεις μια φοβισμένη γατούλα, όσο κι αν αυτή φοβάται, εσύ την αγαπάς.
Και σιγά σιγά σε αγαπάει κι εκείνη. Κατανόηση το λέω αυτό.
.
Ο φόβος είναι πανίσχυρος, αν του επιτρέψεις να σε οδηγεί.
Αλλιώς, γίνεται παιχνίδι στα χέρια των τρελλών.
.
Η αγάπη είναι πανίσχυρη, αν τη νιώσεις.
Αλλιώς, γίνεται Φόβος.
.
(παρένθεση και αυλαία γιατί πρέπει και να μαγειρέψω, το νηστικό αρκούδι)
Μπορεί να πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό, αλλά δώσε μου φουρτούνα και πάρε μου την ψυχή.
Είσαι μεγάλη φουρτούνα, στο είπα;
Περιμένω απάντηση με στυλ, επειδή υποψιάζομαι οτι μπορείς και η διαίσθησή μου ποτέ, ΠΟΤΕ, δε με γέλασε.


***
Να ξεκαθαρίσω οτι το κείμενο είναι μέρος διηγήματος που γράφω και προφανώς διατηρώ αποκλειστικά όλα τα πνευματικά δικαιώματα, τουλάχιστον μέχρι να ολοκληρωθεί, οπότε:
"Επιτρέπω τη μερική ή ολική (ανα)δημοσίευση ΕΦΟΣΟΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ (α) υπάρχει σαφής αναφορά στο πρωτότυπο και (β) αυτή η εντός εισαγωγικών πρόταση ακολουθεί αυτούσια κάθε αναδημοσίευση."