Πέμπτη, Ιανουαρίου 29, 2015

Γόρδιος δεσμός


Ξεκαθαρίζω οτι το κείμενο είναι μέρος διηγήματος που γράφω και προφανώς διατηρώ αποκλειστικά όλα τα πνευματικά δικαιώματα, τουλάχιστον μέχρι να ολοκληρωθεί, οπότε:
"Επιτρέπω τη μερική ή ολική (ανα)δημοσίευση ΕΦΟΣΟΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ (α) υπάρχει σαφής αναφορά στο πρωτότυπο και (β) αυτή η εντός εισαγωγικών πρόταση ακολουθεί αυτούσια κάθε αναδημοσίευση."



Κάποια πράγματα είναι δύσκολο να τα πιάσεις, όταν τα έχεις αφήσει για πολλές μέρες.
Μπορώ όμως να προσπαθήσω. Συνέχεια στο σενάριο-διηγημα λοιπόν, με έμπνευση από σημερινό ποστ και σχόλια.
.
(ο γόρδιος δεσμός)
Εχουμε λοιπόν ένα γόρδιο δεσμό, με σκοινί από χρυσάφι.
Μέσα του κρύβονται διαμάντια και σκορπιοί.
.
Η πρώτη σκέψη είναι αν αξίζει τον κόπο να προσπαθήσει κανείς.
Ξεχνάμε βέβαια σπαθιά και ονειροφαντασίες, επειδή μιλάμε για ανθρώπους (άνθρωπος είμαι κι εγώ άλλωστε).
Επιπλέον, δεν θέλουμε να καταστραφεί το σκοινί, για να μην διαλύσουμε το περιεχόμενο - απαιτείται σεβασμός στις κινήσεις.
Δεχόμαστε λοιπόν, μετά από αρκετή σκέψη (αφου είναι άγνωστο αν θα λυθεί), οτι αξίζει τον κόπο.
Προφανώς, αν κάναμε λάθος εκτίμηση, θα το πληρώσουμε - και ίσως ακριβά. Χαλάλι όμως.
.
Και κάπως έτσι αρχίζει ένα θέατρο προσπαθειών.
Κάποιες στιγμές, βγαίνει ένα κομματάκι και χαιρόμαστε.
Κάποιες στιγμές, μπλοκάρουν τα πάντα και κάνουμε διάλειμμα καφέ να ξελαμπικάρουμε.
Κάποιες στιγμές, πάμε για ένα τσιπουράκι με τα φιλαράκια, γιατί έτσι.
.
(σε πρώτο πρόσωπο)
Ερχονται στιγμές που σκέφτομαι οτι το παιχνίδι τελείωσε και ο κόμπος δεν λύνεται και κρίμα η προσπάθεια.
Η ζωή συνεχίζεται όμως - μεροδούλι, μεροφάι, στιχουργική που θα έλεγε κι ο πάλαι ποτέ Νιόνιος.
Ενα ποίημα εδώ, ένα τραγουδάκι εκεί, ένα ταξίδι απρόβλεπτο.
Προκύπτουν κι άλλοι κόμποι, παρέα με περαστικά κουτάκια σκέψεων και συναισθημάτων.
Ενα διήγημα η πορεία μας, ένα σενάριο τελικά!
.
Κάθε τόσο κοιτάω αν ο γόρδιος δεσμός είναι ακόμα εκεί, αλλά στον κουρνιαχτό του πλήθους δεν πολυφαίνεται.
Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Τί να γίνει, ποτέ δεν δέχτηκα οτι η ζωή μας είναι προγραμμένη.
.
Κάποιες φορές βλέπω ένα φως, κάνω κάποια προσπάθεια ακόμα, λύνεται ένα μικρό κομματάκι, αναπτερώνεται η ελπίδα, πάντα για ένα ελάχιστο αποτέλεσμα.
Και η ζωή συνεχίζεται, το σενάριο γράφεται.
.
(παιχνίδια)
Το σκάκι και η πόκα είναι δύο διαφορετικά παιχνίδια.
.
Με το σκάκι μαθαίνεις τακτική, είτε παίζεις με άνθρωπο είτε με υπολογιστή. Σε ισάξιους αντιπάλους, προβλέπεις τον αντίπαλο χωρίς ψυχολογία - αρκεί το μυαλό. Οι κινήσεις είναι αρκετά προβλέψιμες, οι περισσότερες ήδη γραμμένες στα βιβλία. Η εμπειρία βέβαια, παραμένει χρήσιμη. Με την ευκαιρία, αν ξέρετε σκάκι, θα είστε καλοί και στο Sudoku. Η φαντασία μόνο κέρδος χρόνου δίνει. Μια τυπική παρτίδα σκάκι όμως, έχει χρονόμετρα, με δεδομένο το χρόνο για κάθε αντίπαλο. Αναγκαστικά, προσαρμόζομαι στο χρόνο του αντιπάλου.
.
Η πόκα είναι αλλιώς, δε φτάνει η λογική, όταν παίζεις με ανθρώπινο αντίπαλο.
Το σκάκι βοηθάει να καταλάβεις την πόκα, όσο τα βιβλία βοηθάνε να ψαρέψεις. Ομως για να κερδίσεις, χρειάζεται φαντασία, έμπνευση, δολοπλοκία, δύναμη...
Κυρίως χρειάζεται χρήμα, ανταμοιβή που να ανεβάζει την αδρεναλίνη.
Οσο μεγαλώνει το ρίσκο, τόσο δελεαστική γίνεται η επιβράβευση.
Δεν μπορώ να κάτσω για πόκα παίζοντας με φασόλια - μόνο για μαύρα κέρδη, κατάμαυρα. Αλλιώς παίζω και μπιρίμπα.
.
Είναι γνωστό οτι, στην πόκα, τα συναισθήματα χρησιμοποιούνται εις βάρος του αντιπάλου. Οποιος τα εκδηλώσει πρώτος, χάνει μια μάχη (προφανώς βρέθηκα αρκετές φορές χαμένος).
Το πιο μεγάλο μυστικό είναι η μπλόφα. Αν βάλεις δόλωμα για τσιπούρα, δύσκολα πιάνεις καρχαρίες. Θέλει λίγο περισσότερη φαντασία, τελικά.
Το παιχνίδι το κερδίζει ο απρόβλεπτος - νόμος.
.
(η ζωή συνεχίζεται)
Περνούσαν όμορφα οι μέρες και είχα μείνει στο ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι ψηφίσουμε.
Δεν είμαστε για γόρδιους δεσμούς τώρα, υπάρχει αρκετό χρυσάφι στο δρόμο και επιπλέον το ταξίδι είναι πάντα γοητευτικό.
Κοιτούσα όμως και πίσω, παρατηρούσα, σκεπτόμουν, σχεδίαζα, έγραφα. Κάποιες φορές δοκίμαζα να λύσω κάτι, πάντα με προσοχή και σεβασμό.
Η ζωή συνεχιζόταν, με προσεκτικά σχεδιασμένες κινήσεις.
.
(πίσω στο γόρδιο δεσμό, κάτι έγινε)
Οπως είχα απομακρυνθεί, ο άνεμος σφυράει (εκεί και τότε) οτι θα πέσει ένας σβώλος χρυσού, ακριβώς μπροστά μου.
Σφύριξε επίσης οτι ήταν εντελώς τυχαίο, όμως δεν πιστεύω σε τύχη και άλλα χαριτωμένα - τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Ο σβώλος αυτός έπεσε για κάποιο λόγο, δεν μπορεί. Κάτι έγινε με το γόρδιο δεσμό. Η μόνη άλλη εξήγηση είναι να έκανα ένα απίστευτα τεράστιο λάθος τόσο σε επίπεδο λογικής όσο και σε επίπεδο διαίσθησης.
Τίποτα δεν αποκλείεται φυσικά, προτίμησα όμως την αισιόδοξη πλευρά.
Εβγαλα τις σημειώσεις μου αλλά, επειδή δεν είχα πολύ χρόνο, αποφάσισα να αφήσω το σβώλο για την ώρα. Δεν γίνεται να είμαστε σε δυο σημεία ταυτόχρονα!
Σχεδίασα αμέσως τις επόμενες κινήσεις μου. Οπως λέει και το ανέκδοτο, τρελός μπορεί να είμαι, βλάκας όμως όχι.
.
Λίγο αργότερα, ο άνεμος (πάλι) έφερε κάποιο ψίθυρο - οι σκορπιοί λέει του γόρδιου δεσμού, διψάνε.
Το πρώτο που σκέφτηκα είναι οτι ο άνεμος μου κάνει πλάκα, οι σκορπιοί δε μπορεί να ακούγονται ακόμα, άσε που δεν ξέρω αν κάπου έχουν βρει νερό. Μέσα στην έρημο είναι και δύσκολο να διακρίνω, πολύς ήλιος και πολλή σκόνη.
Αποφάσισα να το ρισκάρω και πήρα το δρόμο για να δω τί συμβαίνει εκεί.
Στη διαδρομή παρατηρούσα τα σημάδια του ανέμου και σχεδίαζα τις κινήσεις μου - εάν αυτό τότε έτσι, αν το άλλο, τότε αλλιώς...
.
Φτάνοντας διαπίστωσα απλώς οτι ο γόρδιος δεσμός είναι ακριβώς στη θέση που τον είχα αφήσει την τελευταία φορά.
Ηταν περιέργως καθαρός, αν και έλειπε ένα μικρό κομματάκι.
Το μόνο που μπόρεσα να συμπεράνω είναι οτι, πέρασε κάποια αμμοθύελα κι έσπρωξε σε μένα το κομματάκι, κάτι που άλλωστε εξηγεί και τη γυαλιστερή εμφάνιση.
Δύσκολο να λύσεις ένα δεσμό όταν απομακρύνεσαι, εκτός πια κι αν λυθεί μόνος του (ποτέ μη λες ποτέ).
.
(υποχρεωτική διακοπή, ένα βιβλίο δεν γράφεται σε μια μέρα)
Να βγάζουμε και κανένα ψιλοσυμπέρασμα, είχε κάποτε πει ένα φίλος.
Το συμπέρασμα λοιπόν, είναι...
Μπορώ να εγκαταλείψω την προσπάθεια, μπορώ να προσπεράσω, μπορώ να ψάξω για άλλους θησαυρούς, όχι όμως να ξεχάσω.
Και το παιχνίδι συνεχίζεται, με αμείωτη ελπίζω ένταση!
.