κρητικά

Σκόρπιες μαντινάδες κι ένα αστειάκι (λατρεύω τόσο την Κρήτη όσο και τους ανθρώπους της).

Στέκω και συλλογίζομαι με συλλογή μεγάλη
πώς είν' η θάλασσ' αρμυρή κι ανάλατο το ψάρι.

Γυναίκας μη μπιστευγεσαι, και λίγος ειν' ο νους τση,
σαν τονε δει τον όμορφο, ξελισμονα τσ' αντρους τση.

Ηθελα να 'μαι μπουνταλάς να μην καταλαβαίνω.
Να μη θωρώ! Να μη γρικώ! Χαμπάρι να μην παίρνω!!!

Να 'μουν το Μάη γάιδαρος, τον Αύγουστο κριάρι,
όλο το χρόνο κόκορας, και γάτος το Γενάρη.

Ηθελα και να κάτεχα τη θάλασσα πόσο βαθιά τη 'νοίξαν
τα χώματα που βγάλανε που διάολο τα ρίξαν.

Κρυγιό νερό την κεφαλή όσο μπορείς τη γρένε.
Καλό του κάνει του τρεζού ετσα γρικώ και λένε.

Απ' όλα τα πετούμενα ο γαϊδαρος μ' αρέσει,
απού 'χει αγγελικό κορμί και δακτυλίδι μέση.

Φρόνιμοι και νοικόκυροι δε ζουν στον Ψηλορείτη,
οι κουζουλοί την κάνανε αθάνατη την Κρήτη.

Έχω καρδιά περήφανη και όπου αγαπά κατέχει,
μα έχει και σ απόσταση όποιο δεν τη προσέχει.

Καλοχαιρέτα τους πεζούς οντέ καβαλικέψεις,
για να σε χαιρετούν τσ' αυτοί οντέ θα ξεπεζέψεις.

Δεν τα μαζώνω τα φτερά, όσοι καημοί κι αν 'ρθούνε,
γιατί στη χιονοθύελλα οι αετοί πετούνε.

Ανάθεμα τη λογική, που δε μου επιτρέπει
και μου φωνάζει μια ζωή "όχι γιατί δεν πρέπει".

Με τα λεφτά ένα μερακλή ποτέ δεν αγοράζεις.
Με μια δεκάρα κάλπικη χίλιους ρουφιάνους βγάζεις.

Στο τέσσερα επί τέσσερα θα βάλω παραπέτι,
όντε θα κάνω τσαχπινιές ο σκύλος να μη πέφτει.

Νησιά είδαν τα μάτια μου, κανένα σαν την Κρήτη,
επίγειο παράδεισο σε τούτο τον πλανήτη.

--
Και το αστειάκι:

Μια δασκάλα μαντιναδολόγος υπερηφανεύεται για το ποιητικό της ταλέντο, λέγοντας:
Στσι μαντινάδες θα πιαστώ
και όποιος με μπροσταρέψει,
ψαρί φοράδα θα γενώ,
να με καβαλικέψει

Ακούγοντας την ο Λουλάκης (μαντιναδολόγος) της απαντά:
Εκαμα 'γω στο ιππικό
και ξέρω από καβάλα
κι ως με θωρείς και σε θωρώ,
σε καβαλώ δασκάλα.

(μερικά από το http://www.krassanakis.gr/ )