Κυριακή, Μαΐου 28, 2006

Βαγγέλης Γιαννέλος

Πριν από περίπου 15 χρόνια γνώρισα τον Ganymedes - έναν ομοφυλόφιλο με άποψη και γνώσεις, που πάλευε για τα δικαιώματα των μειονοτήτων γενικότερα.
Κάναμε αναρίθμητες συζητήσεις, κυρίως online αλλά και σε συναντήσεις, με ευρεία θεματολογία. Ομολογώ οτι σεβόμουν ιδιαίτερα τις γνώσεις του, αν και διαφωνούσα συχνά για το ύφος του.
Τελικά μου γκρέμισε κάποια στερεότυπα, ειδικά αφότου συμφωνήσαμε οτι δεν είναι κατ' ανάγκη ομοφοβικός όποιος δεν είναι ομοφυλόφιλος.

Εδώ και δέκα χρόνια δεν είχα νέα του (από τότε). Διαφορετικά ενδιαφέροντα, χαθήκαμε, όπως και με τόσους άλλους φίλους και γνωστούς εκείνης της εποχής.

Σήμερα ανταλλάσω emails με ένα φίλο...
- Τα έμαθες; Πέθανε ο Βαγγέλης Γιαννέλος, ο πρόεδρος της Ελληνικής Ομοφυλοφυλικής Κοινότητας.
- Ναι, το διάβασα. Ολοι θα πεθάνουμε μια μέρα, γιατί θα έπρεπε να με ενδιαφέρει ιδιαίτερα;
- Ο Γανυμήδης ήταν ρε!
- ...


Καλό ταξίδι, Βαγγέλη.

Ενας φελλός μας γεμίζει δώρα

Χθες το βράδυ η Composition Doll μας κάλεσε για ένα γεύμα εργασίας σε καταγώγιο του Πειραιά.

Δείτε τι μας περίμενε μόλις φθάσαμε:



Ευχαριστούμε για τα δώρα, Dolly :)

Τρίτη, Μαΐου 23, 2006

Φωτογραφικές αναμνήσεις

Μια φορά κι έναν καιρό...

Τότε που τα Ford Escort γέμιζαν τον τόπο λάστιχο, τα Autobianchi Abarth τρέχαν ακόμα σε αγώνες, τα NSU TT έμπαιναν "με τα τέσσερα", οι Alfa Romeo Alfasud και τα Renault 5 Alpine έμπαιναν με τρελλές "μούρες" και η Alpine Renault είχε ελπίδες διάκρισης.

Τότε που οι Opel Ascona ήταν το γκάζι του φτωχού, ο Λεωνίδας έτρεχε με Renault 5 Turbo, ο Νίνο κέρδιζε με τη Lola, οι 4Τροχοί συμμετείχαν με Citroen Pony, οι επαγγελματικές ομάδες δεν υπήρχαν ουσιαστικά και η Lancia 037 ήταν το πιο όμορφο αυτοκίνητο.

Τότε που εμείς τρέχαμε στα βουνά σε κάθε ράλυ ή ανάβαση και μετά κάναμε "μετατροπές" στη μπακατέλα μας :)



Οι φωτογραφίες, κατά σειρά, είναι: έξι από Ανάβαση Ριτσώνας (Οκτώβριος 1982), τέσσερεις από Ανάβαση Πάρνηθας (Φεβρουάριος 1983) και τέσσερεις από Ράλυ Πελοποννήσου (Μάρτιος 1983). Η Lancia 037 στο τέλος είναι από κάποιο Μαύρο Ρόδο...
Κάντε κλικ για μεγαλύτερη ανάλυση, αν και η ηλικία (και η ποιότητα εκτύπωσης) των φωτογραφιών δεν κρύβεται...

Λαμπρανεμάνους

Τι έχουνε τα έρμα και ψοφάνε;

Δευτέρα, Μαΐου 22, 2006

Η τιμωρία του Λαμπρούκου

Ο Λαμπρούκος δήλωσε οτι θα κλείσει το μπλογκ του. Επειδή θεωρώ οτι αυτό είναι απλώς παιδικό πείσμα, αποφάσισα να τον τιμωρήσω παραδειγματικά.

Το αποτέλεσμα το βλέπετε στη φωτογραφία.

spank

Εμείς πάντως θα είμαστε εδώ και θα περιμένουμε, μικρέ πίθηκα.

Κυριακή, Μαΐου 21, 2006

Γιουροβυζιά

Το τραγούδι (και η σκηνική παρουσία) των Φινλανδών και το κομμάτι των Λιθουανών άξιζαν - να πέσουν και τίποτα μάσκες.

ΑΛΛΑ!

Θα έπρεπε να κερδίσει η FYROM. Αντε, η Ουκρανία. Εστω, η Νορβηγία.

Δεν είναι δυνατόν τέτοια αστέρια του πενταγράμμου και της θηλυκότητας να χάνονται μέσα στη μετριότητα των υπολοίπων.
Στραβός ήταν ο κόσμος στο 90-60-90 που μόνο αυτές οι χώρες διέθεταν σε αφθονία;

:)

Η δική μου σειρά κατάταξης
-1-

ΠΓΔΜ
-2-

Ουκρανία
-3-

Νορβηγία
-4-

Ολλανδία


Ολες οι φωτογραφίες είναι από το http://www.eurovision-greece.com/ - κλικ για μεγέθυνση

Σάββατο, Μαΐου 20, 2006

BLOG-O-HELP (Σύνδεσμοι και HTML για αρχάριους)

1. Πώς μπαίνει σύνδεσμος σε σχόλιο ή σε Edit Html

Για να βάλετε κάπου ένα σύνδεσμο (link), πρέπει να γράψετε κάτι τέτοιο:
<a href="http://alombar42.blogspot.com/2006/05/blog-o-help.html">κλικ εδώ για να δείτε ένα κείμενο βοήθειας</a>
Μέσα στα εισαγωγικά είναι η διεύθυνση στην οποία κάνετε λινκ (ο "στόχος"), που μπορεί να οδηγεί σε κείμενο, εικόνα ή οτιδήποτε άλλο έχει διεύθυνση (URL) στο Ιντερνετ. Εννοείται οτι αντί για το κείμενο που έβαλα εγώ (κλικ εδώ για να δείτε ένα κείμενο βοήθειας) βάζετε ό,τι νομίζετε - αρκεί να τελειώνει με το </a>.

Γράφοντας τον παραπάνω "κώδικα", το αποτέλεσμα θα είναι αυτό:
κλικ εδώ για να δείτε ένα κείμενο βοήθειας



2. Αντιγράφοντας κώδικα HTML

Οταν θέλετε να αντιγράψετε κάποιο HTML κώδικα που βρήκατε, για να πείτε πχ σε κάποιον "γράψε αυτό τον κώδικα", αν απλώς το αντιγράψετε δεν θα πετύχετε τίποτα (ο κώδικας θα εκτελεστεί από τον browser).
Για να εμφανίζεται σαν κώδικας (να μην αποκωδικοποιηθεί δηλαδή από τον browser), αλλάζετε ΟΛΑ τα σύμβολα < και > με &lt; και &gt; αντίστοιχα.

Παράδειγμα

Γράφοντας αυτό:
&lt;b&gt;μαύρα γράμματα&lt;/b&gt;
βγαίνει αυτό (ο κώδικας δεν εκτελείται, εμφανίζεται όπως γράφτηκε):
<b>μαύρα γράμματα</b>
ενώ γράφοντας αυτό:
<b>μαύρα γράμματα</b>
βγαίνει αυτό (ο κώδικας εκτελείται και δίνει μαύρα γράμματα):
μαύρα γράμματα



3 Γιατί χαλάει η εμφάνιση όταν βάζω μια μεγάλη φωτογραφία;
(ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 18:30)

Ενα συμπλήρωμα, μετά από σχόλιο του divebomb djingle.
Μια "λέξη" με 80+ χαρακτήρες (χωρίς κενά) θα αναγκάσει το template να στείλει τους συνδέσμους της σελίδας στο κάτω μέρος της, όπως και μια πολύ μεγάλη φωτογραφία.
Υπάρχει ένας τρόπος να αποφευχθεί αυτό, μέσω stylesheet. Παράδειγμα:

0123456789012345678901234567890123456789012345678901234567890123456789012345678901234567890123456789


Σε αυτό, έγραψα:

<div style="width:500px;overflow:auto">
ένα-πολύ-μεγάλο-κείμενο-χωρίς-κενά
</div>


Αυτό που πέτυχα είναι, εφόσον "κάτι" ξεπερνάει τα 500 pixels πλάτους που δήλωσα, αυτόματα η περιοχή μέσα στο DIV θα εμφανίσει scrollbars χωρίς να ξεπεράσει το δεδομένο πλάτος.

Ας παίξουμε "μακρυά απαγωγή"

Απόσπασμα από ένα ωραίο κείμενο του "Μπαμπάκη" (http://mpampakis.wordpress.com/) - δυστυχώς δεν μπορώ να σχολιάσω εκεί (βγάζει λάθος).


Αντιγράφω από το in.gr:

Πλήρη κάλυψη στον προκάτοχό του Γιώργο Βουλγαράκη παρείχε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρων Πολύδωρας υποστηρίζοντας ότι «οι Πακιστανοί επιδίδονται στο σπορ να απαγάγει ο ένας τον άλλον».


Επιπλέον, υπάρχουν και πολλά άλλα ζητήματα που εξηγούνται δια του σπορ της ανακύκλωσης των δραστών αλλά ο κος Πολύδωρας προτιμά να τα αποκαλύψει ένα-ένα στο άμεσο μέλλον. Μεταξύ αυτών είναι και τα ακόλουθα:
  • δεν υπάρχει πρόβλημα με τη γρίππη των πουλερικών, απλώς τα πουλερικά κολλάνε γρίππη το ένα το άλλο
  • δεν υπάρχουν εμπρηστές, τα δέντρα βάζουν φωτιά το ένα στο άλλο, συνήθως από ζήλεια για την ανθοφορία του γείτονα
  • οι τράπεζες υποφέρουν από έλλειψη ρευστότητας και έτσι κλέβουν η μία την χρηματαποστολή της άλλης (για την ακρίβεια υπάρχει μόνο μία χρηματαποστολή στη χώρα και κάθε μέρα την κλέβει άλλη τράπεζα εκ περιτροπής)
  • οι έλληνες οδηγοί δεν είμαστε μανιακοί, απλώς τα αυτοκίνητα τρακάρουν το ένα το άλλο
  • δεν υπάρχει ηλεκτρονικό έγκλημα, άλλωστε όλοι ξέρουμε πόσο συχνά κρασάρουν τα Windows
  • κάποιες χώρες δεν κερδίζουν την Eurovision επειδή δίνουν το 12άρι η μία στην άλλη (η Ελλάδα πέτυχε να σπάσει τον κύκλο ανταλλαγών με την Κύπρο και έτσι κέρδισε!) - έλα και την καλύψαμε όλη την επικαιρότητα!
  • οι σκύλοι δεν κυνηγάνε τις γάτες, υπάρχουν απλώς κατοικίδια που επιδίδονται στο σπορ να κυνηγάνε το ένα το άλλο

Πέμπτη, Μαΐου 18, 2006

BLOG-O-HELP (πατήστε εδώ για τη συνέχεια)

Οδηγίες προς μπλογκοναύτες: πώς βάζουμε σύνδεσμο τύπου "πατήστε εδώ για τη συνέχεια"


  • Πηγαίνουμε στο Settings, στην καρτέλα Archiving
    Η επιλογή Enable Post Pages πρέπει να είναι YES


  • Πηγαίνουμε στο Template

    Υπάρχει ένα μεγάλο textbox μέσα στο οποίο είναι όλος ο κώδικας του template.
    Πηγαίνουμε το ποντίκι μέσα εκεί, κάνουμε ένα κλικ, πατάμε Control A (ή δεξί κλικ και Επιλογή Ολων) και μετά Copy (Αντιγραφή)
    Ανοίγουμε ένα Σημειωματάριο (notepad) και κάνουμε Paste (Επικόλληση).
    Τώρα έχουμε όλο το template σου σε ένα αρχείο κειμένου.
    Το αποθηκεύουμε στον υπολογιστή μας με κάποιο όνομα, πχ template20060518.txt
    Το ξανα-αποθηκεύουμε το με το νέο του όνομα, πχ template20060519.txt

    Ετσι, ξέρουμε και πότε κάναμε αλλαγές στο template.


  • Τώρα θα κάνουμε τις αλλαγές και μετά θα ξαναβάλουμε το template στη θέση του.

    Στο notepad βρίσκουμε το κείμενο
    <style type="text/css">

    Είναι συνήθως λίγες γραμμές από την αρχή.

    Στο τέλος αυτής της "εντολής", στο τέλος της γραμμής δηλαδή, πατάμε 2-3 ΕΝΤΕΡ, ώστε να μπουν μερικές κενές γραμμές μεταξύ της γραμμής με το style και της αμέσως επόμενης.

    Ανάμεσα στις κενές γραμμές βάζουμε τις δύο παρακάτω ακριβώς όπως τις βλέπουμε εδώ (με copy/paste):

    <MainOrArchivePage>span.fullpost {display:none;}</MainOrArchivePage>
    <ItemPage>span.fullpost {display:inline;}</ItemPage>


    Μέχρι τώρα ορίσαμε πώς θα χειριστεί ο browser την εντολή για "περισσότερο κείμενο".

    Μέσα στο template, αρκετές γραμμές πιο κάτω, υπάρχει το κείμενο:
    <$BlogItemBody>

    Το βρίσκουμε και πατάμε 2-3 ΕΝΤΕΡ με τον κέρσορα ακριβώς στο τέλος του, ώστε να προστεθούν μετά από αυτό μερικές κενές γραμμές.

    Σε μια από αυτές τις κενές γραμμές βάζουμε το παρακάτω (με copy/paste πάλι, να μη γίνει λάθος - είναι όλο ΜΙΑ γραμμή):

    <MainOrArchivePage><br /><a href="<$BlogItemPermalinkURL$>">Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...</a></MainOrArchivePage>

    Εννοείται οτι αντί για το κείμενο που λέει "Πατήστε εδώ για τη συνέχεια..." μπορούμε να γράψουμε ό,τι θέλουμε. Είναι αυτό που θα πατάει κανείς για να διαβάσει το πλήρες κείμενο.

    Με αυτό ορίσαμε ΠΟΤΕ θα λειτουργεί αυτό το κολπάκι: στην κεντρική σελίδα και στις σελίδες αρχείου.

    Αποθηκεύουμε το αλλαγμένο template (template20060519.txt).

    Κάνουμε Select All (Επιλογή Ολων) στο νέο template (ή πατάμε contol-A) και επιλέγουμε Copy (Αντιγραφή).
    Στο textbox που βρίσκεται το τρέχον template (στην σελίδα του blogger δηλαδή), σβήνουμε το παληό εντελώς και κάνουμε Paste (Επικόλληση) το καινούργιο.
    Συνεχίζουμε με Save Changes και Republish Your Blog.
    Αν οτιδήποτε πάει στραβά, ξαναπάμε στο template, παίρνουμε το παληό που έχουμε αποθηκεύσει (template20060518.txt) και βάζουμε αυτό στη θέση του "προβληματικού", με ανάλογο τρόπο.


  • Τώρα, μένει ένα πράγμα μόνο. Να ορίσουμε το "διακόπτη" που θα ενεργοποιεί αυτό το κόλπο.

    Οταν γράφουμε ένα μήνυμα, θα χρειαστεί να πατήσουμε Edit Html και να "περικλείσουμε" το κομμάτι του κειμένου που θέλουμε να "κρυφτεί" μεταξύ ενός <span class="fullpost"> και ενός </span>.
    Στο παράδειγμα, έχω βάλει και κείμενο ΜΕΤΑ το τέλος του "κρυμμένου" τμήματος, κάτι που δεν συνηθίζεται, αλλά μπορεί να γίνει, αν για κάποιο λόγο το θέλουμε. Σε κάθε περίπτωση το κομμάτι που θα κρυφτεί είναι αυτό που βρίσκεται μεταξύ των "διακοπτών" span και /span.




Παράδειγμα
Γράφουμε, ενώ είμαστε στο Edit Html:


Το παρακάτω κείμενο μπλα μπλα.

<span class="fullpost">
Κι άλλο μπλα μπλα κρυμμένο!
</span>

Υποσημείωση: μπλα



Αυτό θα εμφανιστεί έτσι στην αρχική σελίδα, με λινκ στη φράση (Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...):



Το παρακάτω κείμενο μπλα μπλα.

Υποσημείωση: μπλα

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...



Και έτσι όταν πατηθεί το λινκ (Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...):



Το παρακάτω κείμενο μπλα μπλα.

Κι άλλο μπλα μπλα κρυμμένο!

Υποσημείωση: μπλα





Αν θέλουμε το "περισσότερα" να εμφανίζεται ΜΟΝΟ εάν υπάρχουν περισσότερα (δηλαδή μόνο εφόσον έχουμε βάλει το διακόπτη "span class=fullpost"), τότε κάνουμε την παρακάτω αλλαγή:

Οπως παραπάνω, αλλά αντί για αυτό:
<MainOrArchivePage><br /><a href="<$BlogItemPermalinkURL$>">Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...</a></MainOrArchivePage>

Βάζουμε αυτό:
<MainOrArchivePage>
<script language="javascript">
if('<$BlogItemBody$>'.toLowerCase().indexOf('<span class="fullpost">')!=-1) document.write('<br /><a href="<$BlogItemPermalinkURL$>">Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...</a>')
</script>
</MainOrArchivePage>


Αν το κάνουμε σωστά, το template μας θα δείχνει κάπως έτσι, στην περιοχή του BlogItemBody:

<p><$BlogItemBody$>
<MainOrArchivePage>
<script language="javascript">
if('<$BlogItemBody$>'.toLowerCase().indexOf('<span class="fullpost">')!=-1) document.write('<br /><a href="<$BlogItemPermalinkURL$>">Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...</a>')
</script>
</MainOrArchivePage>
</p>


Ο Λαμπρούκος στην ΑΣΟΕΕ

Πριν λίγες μέρες, μετά από εισήγηση της Αμελί (πρώην Παντελή κατά δήλωσή της), με προσκάλεσαν να δώσω μια διάλεξη-συζήτηση στην ΑΣΟΕΕ, με θέμα τα blogs και το internet γενικότερα.

Μίλησα αρχικά (λίγο) για έναν άγνωστο blogger, το Νίκο Δήμου, καθώς και για τον e-lawyer. Ο χρόνος δεν επέτρεψε περισσότερα παραδείγματα, αφού όλοι όλες ζητούσαν το Λαμπρούκο!
Εννοείται οτι δεν έχασα την ευκαιρία να παρουσιάσω την προεκλογική εκστρατεία αλλά και την όλη προσπάθεια του Λαμπρούκου στη Νομαρχία.

Οφείλω να ομολογήσω οτι δεν περίμενα τέτοιες εκδηλώσεις από τις πολυάριθμες φοιτήτριες τύπου 90-60-90, που προφανώς γνώριζαν τον Λαμπρούκο μόνο σαν sex symbol. Είχαν μείνει με ανοιχτό το στόμα όταν τους εξηγούσα την πολιτική και τους στόχους του για τη Νομαρχία και το συγγραφικό του ταλέντο! Οι ελάχιστοι φοιτητές δεν έλαβαν μέρος στις εκδηλώσεις, ενώ απείχαν επιδεικτικά και από τη συζήτηση - αναμενόμενο.

Βέβαια τα ανοιχτά στόματα δεν κράτησαν πολύ, αφού το βραβείο συμμετοχής ήταν ένα βράδυ μαζί του (κάτι που εξηγεί και το πλήθος που παρακολούθησε τη διάλεξη). Μετά από πέντε λεπτά άρχισαν οι έντονοι διαξιφισμοί μεταξύ τους για το ποια θα τον κερδίσει αποκλειστικά για ένα βράδυ.
Τελικά ρίξαμε κλήρο, τον οποίο όμως κέρδισε ο Μπάμπης ο ηλεκτρολόγος που βρέθηκε τυχαία εκεί, για να επισκευάσει τον προβολέα - τυχερέ Λαμπρούκο, καλά γρασίδια!


Αφού ευχαριστήσω την καθηγήτρια για την εμπειρία αυτή, την παρακαλώ να ξεκινήσει το δικό της blog - ειδικά μετά την συνάντησή μας, είμαι βέβαιος οτι έχει πολλά να πει. Σκέφτομαι επίσης ένα πιο σοβαρό ποστ, με τις αντιδράσεις των φοιτητών και τα... συμπεράσματα της συζήτησης - άλλη φορά όμως.

Τετάρτη, Μαΐου 17, 2006

Συνωμοσίες κι εκδρομές (1/2)

Από Πέμπτη έως Σάββατο βράδυ.


Την Πέμπτη είχαμε μια μυστική συνάντηση, που με κάθε προφύλαξη οργάνωσε η Vasvoe.
Στο lounge της Στοάς του Βιβλίου, παρευρέθησαν η Μαρίνα, η Ροδιά, η Παυσίλυπη, ο Τελαμώνας (νυν Herco), εγώ και βεβαίως η οργανώτρια.
Σκεφθήκαμε να κυλιστούμε στα γρασίδια αλλά επειδή οι άντρες δεν έφθαναν, προτιμήσαμε να κυλιστούμε οι άντρες μεταξύ μας (Τελαμώνα, τα ξέρει αυτά η γυναίκα σου;).

Την Παρασκευή κινήσαμε για Σαλλλονίκη, με το τρελλό φορτηγό (Forester) και με άφθονες στάσεις τόσο για το μικρό όσο και για τον Αρη.
Οι κάμερες ήταν στημένες σε όλο το δρόμο, αλλά ελπίζω οτι τις αποφύγαμε όλες: όπου υπήρχαν, πήγαινα με το όριο συν 10 (όπου δεν υπήρχαν, πήγαινα σαν άνθρωπος με 160).
Δεν συναντήσαμε ούτε ένα στημένο "μπλόκο", ούτε ένα χειροκούνητο "ραντάρ", πλην ενός άσχετου σε περιφερειακό της Λάρισας - μάλλον ετοιμάζονταν για την κίνηση του Σαββατοκύριακου.

Στη Λάρισα είχαμε μια στενή επαφή έκτου τύπου με την AnnaBooklover και τη φίλη της (έκτου τύπου γιατί αντί για δίκτυα κλπ, συζητούσαμε για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα).
Η κυρία Αννα τελικώς μας παρέσυρε στα γρασίδια έντεχνα, ορίζοντας σαν σημείο συνάντησης ένα μαζεδοπωλείο με φαγητά όπως "οι βυζάρες της Λίζας", "το νινί φοράει καπέλο" κλπ.
Στη συνέχεια μας πότισε διάφορα αλκοολούχα, παρότι γνώριζε οτι εμείς δεν βάζουμε αλκοόλ στο στόμα μας. Ενδεικτικά, ήπιαμε "το λερωμένο του Μήτσου" και "το άπλυτο της Μίτσης".
Περιέργως πώς, δεν μιλούσε Λαριζαϊκά, επομένως δεν κατάφερα να επαληθεύσω τους μύθους της πόλης. Φάγαμε και ήπιαμε καλά πάντως - Αννα, ευχαριστούμε :)

Σε διαρκή επικοινωνία με το Χνούδι-ρεπόρτερ, κινήσαμε για Σαλλλονίκη, στην προσπάθεια να προλάβουμε τον Ημίαιμο ο οποίος τελικά μας την έσκασε, αφού δήλωσε οτι θα φύγει μισή ώρα νωρίτερα από ό,τι υπολογίζαμε, οπότε γλύτωσε την κοινωνική κριτική (δεν είναι και αεροπλάνο το Subaru).
Πήραμε τον περιφερειακό (δεν είχα ξαναπεράσει) και, αφού μπερδευτήκαμε στους δρόμους του Δήμου Θερμαϊκού, φτάσαμε τελικά στο ξενοδοχείο.

Σύνολο: 10 ώρες στο δρόμο.

Προφανώς σαπίσαμε στον ύπνο - χρόνια είχα να κοιμηθώ πριν τις 12!!
Το ξενοδοχείο ήταν καλό, με ησυχία, άψογη εξυπηρέτηση και ευγένεια, τεράστια κρεββάτια, ωραία θέα, πολύ καλή πισίνα, υπέροχα γρασίδια, χιλιάδες λουλούδια και τρία πανέμορφα λυκόσκυλα (το ένα με δυσπλασία στα πίσω πόδια, λόγω μαλακίας των προηγούμενων δίποδων "ιδιοκτητών" του). Μόνο πρόβλημα τα κουνούπια, αλλά ευτυχώς το αντικουνουπικό στάθηκε ισχυρός σύμμαχος.

Το Σάββατο το πρωί, κατέβηκα νωρίς για πρωινό (μέλι και σοκολατοειδή σε ζεστές μπουγάτσες ζεστά κρουασάν, μπουγάτσα με μήλο, μπουγάτσα με κρέμα, μπουγάτσα με πορτοκάλι χυμό και καφέ, καφέ κι ένα καφέ στο χέρι).

Μέχρι να ξυπνήσουν-πλυθούν-ντυθούν-κλπ οι υπόλοιποι, πάλευα ανεπιτυχώς με το wirless internet, μέχρι που μου έσπασε τα νεύρα και το παράτησα. Οταν ήμουν στο δωμάτιο, έπιανα ένα αχνό σήμα κι όταν πήγαινα στο lobby (όπου ήταν ο πομπός) δεν έπιανα τίποτα. Μόλις την Κυριακή θυμήθηκα οτι είχα ρυθμίσει το φορητό να μη σηκώνει wireless όταν είναι με μπαταρία!!

Πήγαμε μια βόλτα στην παραλία της Περαίας, να τρέξει λίγο ο Αρης, να παίξει ο μικρός και να βρούμε και το σημείο της βραδυνής συνάντησης - μην ψάχνουμε τελευταία στιγμή.
Πρώτη εντύπωση: μετριώτατη. Αναρχη δόμηση, βρώμικη παραλία, αγωγοί ακάλυπτοι κλπ. Κρίμα να χαραμίζεται τέτοια αμμουδιά. Μου θύμισε Λουτράκι δεκαετίας 70 - υποψιάζομαι οτι σιγά σιγά θα καθαρίσει η παραλία και θα γεμίσει πολυκατοικίες, αν δεν καταστραφεί στο μεταξύ από την προέκταση του αεροδρομίου.
Επιπλέον, είναι γεμάτη τουριστικά φαγάδικα και ποτάδικα της σειράς, που το καθένα έχει και "κάτι" για να δείχνει λίγο διαφορετικό. Υπάρχουν και ωραία μαγαζιά αλλά, από μακρυά, το συνολικό αποτέλεσμα είναι κακόγουστο.
Από τιμές, όλα όσα είδα, πουλάνε παραλία. Ελπίζω τουλάχιστον να την καθαρίσουν το καλοκαίρι...
Καθήσαμε στον Ιμερο για κάτι γρήγορο αλλά καταλήξαμε με καλαμαράκια, χταποδάκι και άλλους μεζέδες, παρασυρμένοι από την γλύκα του ούζου (λόγω του οποίου δικαιολογώ και τα κακοτηγανισμένα φαγητά).
Το ούζο αλλά και η ησυχία του ξενοδοχείου βοήθησαν επίσης στο μεσημεριανό ύπνο - απαραίτητος για την επίσημη βραδυνή έξοδο.

Στο μεταξύ, στο κέντρο, το Χνούδι έμεινε μόνο του για σχεδόν είκοσι δευτερόλεπτα και επειδή δεν άντεχε τόση μοναξιά, πήρε ένα ταξί και μας έκανε επίσκεψη. Ηταν προφανές οτι τα ξύδια της ολονυκτίας είχαν αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα τους πάνω της.
Μετά τον ύπνο, έριξα ένα καλό ξύρισμα, φόρεσα το φράκο μου, το καλό μου κασκόλ και το καλύτερο χαμόγελό μου - στοιχεία απαραίτητα για επιτυχημένη εμφάνιση παρουσία ολόκληρου Νομάρχη.
Φτάνοντας στον Ιμερο, παρκάραμε ακριβώς τη στιγμή που άγνωστος τις ξεφόρτωνε τη Ροδιά, η οποία είχε ύφος "ώπα ώπα τα μπουζούκια ώπα και ο μπαγλαμάς" ή αλλιώς "τριαλαριλαρομ". Οπως δήλωσε, είχε κυλιστεί στα γρασίδια για ώρες, αγκαλιά με ένα βαρέλι τσίπουρο.

Τη συνάντηση τίμησαν με την παρουσία τους:


Μάλλον ο Αρης πέρασε πιο καλά από όλους, αλλά περισσότερα σε επόμενο ποστ.
Ξέρω, με τη γλύκα μείνατε, αλλά κι εγώ νυστάζω :)

Τρίτη, Μαΐου 16, 2006

Γιουροβυζιά στις 10 το βράδυ

Ωρα 10:00 μμ

- Σας τηλεφωνούμε από το εστιατόριο Μεσόγειος. Αν θέλετε να παρακολουθήσετε τη Γιουροβύζιον, διαθέτουμε χώρο πριβέ...

- Χαχα, δεν θέλουμε, ευχαριστούμε.

- Δεν θέλετε;

- Οχι!

- Εντάξει, γειά σας.


Τώρα που το ξανασκέφτομαι, έπρεπε να αφήσω την κοπέλα να ολοκληρώσει. Ετσι όπως το έλεγε, μάλλον θα ολοκλήρωνε πραγματικά στο τέλος!

Κι αυτό, την ώρα που γράφω το ρεπορτάζ για τη Σαλλλονίκη.
Πάμε καλά; Τόσο κάψα έχει ο κόσμος για τα γιουροβυζιά;

Πέμπτη, Μαΐου 11, 2006

Ξεσσαλονίκη (updated)

Αύριο (Παρασκευή) το πρωί ξεκινάμε για Ξεσσαλλλονίκη.

Οπως φαίνεται, θα φέρουμε μαζί μας και τον αττικό ήλιο!!

--

Τελευταία ενημέρωση στις 10:00 μμ
Κάντε κλικ εδώ για λεπτομέρειες της επίσημης συνάντησης.

Για ανεπίσημα πράγματα, χρησιμοποιείστε τις γνωριμίες σας ή στείλτε email (θα το διαβάσω έγκαιρα) - εμείς πάντως θα μένουμε στο Ambassador (Πλαγιάρι), σε βολικό bangalow με βεράντα, πισίνα, γρασίδι και καλή διάθεση. Κερνάμε καφεδάκι και συναρπαστικές ιστορίες :)

Γελαμπρούκος

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Επειδή θέλουμε ένα γελαστό Λαμπρούκο!
Εξήγηση:
Πώς μπορείς να κάνεις το Λαμπρούκο να γελάσει το Σάββατο, που θα βρεθούμε;
- Του λες ένα ανέκδοτο την Πέμπτη (σήμερα)!

Πάμε λοιπόν...

Πώς κάνεις τα μάτια του Λαμπρούκου να λάμπουν;
- Βάζεις ένα φακό στο αυτί του.

Γιατί δε μπορεί ο Λαμπρούκος να γράψει τον αριθμό 11;
- Επειδή δεν ξέρει ποιος άσσος μπαίνει πρώτος.

Πώς καταλαβαίνεις οτι ένα φαξ το έστειλε ο Λαμπρούκος;
- Εχει κολημμένο γραμματόσημο.

Γιατί ο Λαμπρούκος έχει τρυπίτσες στο πρόσωπό του;
- Επειδή δοκιμάζει μερικές φορές να φάει με πηρούνι.

Τι λέει ο Λαμπρούκος αν φυσήξεις στο αυτί του;
- Ευχαριστώ που μου έβαλες μυαλό.

Γιατί ο Λαμπρούκος πήγε στη Σουηδία;
- Επειδή είδε στην τηλεόραση μια Σουδέζα να του λέει "σε θέλω".

Γιατί ο Λαμπρούκος πανηγυρίζει όταν λύνει ένα παζλ σε 6 μήνες;
- Επειδή στη συσκευασία γράφει "2-4 ετών".

Τι λέει ο Λαμπρούκος στη σερβιτόρο, διαβάζοντας την κάρτα στο στήθος της;
- "Μαρία... ωραίο όνομα, πώς το λες το άλλο;"

Τι έχει μήκος 1 χιλιόμετρο και άθροισμα IQ 40;
- Το πιθηκόσογο του Λαμπρούκου.

Τι γίνεται αν καταστραφεί ο εγκέφαλος του Λαμπρούκου;
- Θα ανέβει το IQ του.


Ο Λαμπρούκος πάει σε ένα αυτόματο πωλητή αναψυκτικών. Βάζει ένα ευρώ μέσα και τσουπ, πέφτει ένα κουτάκι. Εντυπωσιασμένος, προμηθεύεται νομίσματα και αρχίζει να τα ρίχνει μέσα ένα ένα, χωρίς διακοπή. Το μηχάνημα βγάζει συνεχώς αναψυκτικά.
Μετά από λίγα λεπτά περνάει ένας άνθρωπος και τον ρωτάει αν τελειώνει για να πάρει κι αυτός σειρά.
Ο Λαμπρούκος φωνάζει εκνευρισμένος: "καλά, στραβός είσαι, δε βλέπεις οτι κερδίζω;".

Τετάρτη, Μαΐου 10, 2006

Για λίγη λάμψη

Ιδια θέση, ίδιο αντικείμενο, η πρώτη με φυσικό φως, η δεύτερη με φλας.
Θυμήθηκα τη διαφορά μεταξύ Βασίλη και Alombar42 - πάλι καλά, θα μπορούσε να είναι και χειρότερα :)




Μια ξαδέρφη φτιάχνει κοσμήματα με διάφορα υλικά (τα πουλάει). Μου άρεσαν τα χρώματα και έβγαλα ένα σωρό φωτογραφίες. Κάντε κλικ για να τις δείτε σε πιο μεγάλο μέγεθος.

Τρίτη, Μαΐου 09, 2006

Ο Λαμπρούκος στο ναυτικό

Ο Λαμπρούκος υπηρέτησε στο ναυτικό. Τα της πρώτης μέρας, θα τα διαβάσατε ήδη εδώ.
Κάποιος φίλος, ένα κρεββάτι με το Λαμπρούκο, μου μεταφέρει το παρακάτω περιστατικό, από τη δεύτερη μέρα του Λαμπρούκου στο ναυτικό...

Τη δεύτερη μέρα λοιπόν, στημένα όλα τα στραβάδια στην γραμμή και εμφανίζεται ένας καραβανάς.
Με το που τον βλέπει ο Λαμπρούκος ξεφωνίζει:
- Πω πω ένας σωματαράς!!
- Οποιος το είπε αυτό, λέει ο καραβανάς, να κάνει ένα βήμα μπροστά.
- Εγώ, λέει ναζιάρικα ο Λαμπρούκος.
- Ελα εδώ εσύ!
Τον πλησιάζει ο καραβανάς και σε απόσταση μύτη με μύτη του φωνάζει:
- Τι είναι αυτό, και του δείχνει τον ώμο του.
- Ενα αστέρι, λέει ναζιάρικα ο Λαμπρούκος.
- Και αυτό τι ειναι, ξαναδείχνει ο καραβανάς
- Κι άλλο αστέρι , λέει ο Λαμπρούκος.
- Και αυτό τι είναι, ξαναλέει ο καραβανάς.
- Κι άλλο αστέρι, απαντάει ναζιάρικα ο Λαμπρούκος.
- Αρα πώς πρέπει να με λες;
- Ουρανεεεε μου;

Κυριακή, Μαΐου 07, 2006

Μουσικός ήρωας

Ο ΜακΜάνος ονειρεύεται μια νέα επανάσταση [φλασιές από Μάη 68, γρήγορα περάσματα, θολά, σαν σε όνειρο].

Την ευκαιρία δίνει η πτώση του ρυθμού αύξησης κερδοφορίας της εισηγμένης "ΜακΜανίας Προντάξιονς" - οργανώνεται πορεία υποστήριξης [μυστικές μικροσυγκεντρώσεις, κωδικοποιημένα μηνύματα στα μπλογκ, αφισοκολητές και πυροτεχνουργοί σε κατάσταση αναμονής, γρήγορες σκηνές από πορείες και συλλήψεις στην κάμερα για να προετοιμαστεί ο θεατής]
Σκάει η είδηση, γεμίζουν μηνύματα τα μπλογκ, σε δυο μέρες πορεία [σκηνές από homo computerus, ειρωνική αναφορά σε στυλ "οι πολυθρόνες θα σώσουν τον κόσμο;"].
Χιλιάδες κόσμου στην πορεία υποστήριξης [η κάμερα ακολουθεί την πορεία, εστιάζοντας εσκεμμένα σε πρόσωπα και κυρίως σε ψευδώνυμα για να προκαλέσει την μήνιν των αρχών προστασίας κλπ]

Ο ΜακΜάνος που οδηγεί και συντονίζει την πορεία με μια ντουντούκα, ξαφνικά σκοντάφτει πάνω σε μια αδέσποτη σφαίρα (κανονική, όχι μπλογκοσφαίρα) ενός αστυφύλακα από τον Ορχομενό που ήθελε απλώς να ξύσει τη μύτη του με το όπλο αλλά του ξέφυγε [σκηνές φρίκης, η κάμερα εστιάζει στην τρύπα από τη σφαίρα, στο αίμα στο δρόμο, στα μάτια του ήρωα, και καρφώνει τον αστυφύλακα].

Πανικός στην πορεία, η είδηση μεταφέρεται σαν αστραπή μέσω της τηλεόρασης και των mobile bloggers. Σε λίγα λεπτά οι σημαίες στην επικράτεια κυματίζουν μεσίστιες. Η μπλογκόσφαιρα έχει γεμίσει επαναστατικά και υποστηρικτικά μηνύματα και οι σελίδες βάφονται ροζ, για να μην υπάρξει σύγχυση με τον Ολυμπιακό, κατά την επιθυμία του ήρωα [η κάμερα περνάει εικόνες από μερικά μπλογκ συνδέοντάς τα με γρήγορες φλασιές από ηρωικά γεγονότα του παρελθόντος τύπου "η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει"]

Οι πολιτικοί κάνουν εξαιρετικά σύντομες δηλώσεις, γενικολογώντας με κείμενα ψυγείου και αποφεύγοντας να τοποθετηθούν ουσιαστικά στο θέμα.
Ο εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ βγάζει ανακοίνωση στην οποία με λίγα λόγια λέει οτι η εισηγμένη ήταν προβληματική, όπως και ο κύριος μέτοχός της, ενώ η υπόθεση θα διαλευκανθεί και θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο.
Το ΠΑΣΟΚ δηλώνει οτι η δεξιά έδειξε επιτέλους το αληθινό της πρόσωπο της, ενθυμούμενη το μαύρο παρελθόν της, ενώ έκανε λόγο για τον "μουσικό ήρωα".
Το ΚΚΕ δηλώνει οτι όλα ήταν στημένα από τους αμερικάνους, η εργατιά παλεύει ενωμένη και καλεί τα μέλη του σε νέα πορεία συμπαράστασης.
Ο ΣΥΝ δηλώνει οτι δεν μπορεί να γίνονται τέτοια πράγματα όταν τα πουλιά λαλούν κι ανθίζουν τα λουλούδια.
Ο ΛΑΟΣ δηλώνει οτι η σφαίρα δε φταίει σε τίποτα, αυτός ο αναρχοκομμουνιστής έβαλε το κεφάλι του στην πορεία της και οτι ήταν θέλημα Θεού.
[η κάμερα δείχνει τις δηλώσεις και μετά πάει για ύπνο]

Την επόμενη μέρα ο ΜακΜάνος έχει αναστηθεί, αν και με μορφή ιπποπόταμου. Σχόλια τύπου "άλλαξε ο Μανωλιός" ελέγχονται ως ανακριβή.


Τη σκηνοθεσία της ταινίας, καθώς και όλο το υποστηρικτικό οπτικοακουστικό υλικό, αναλαμβάνει η Καλτσόβρακος Μήντια. Παραγωγή και κεντρική διάθεση από την ΨΙΛΙΚΑ ΑΕ.

Σάββατο, Μαΐου 06, 2006

Τζάκατα δικέλεις ντούμα χορχόρα αβέλεις τ' άχατα

Τι μου μπενάψανε;
Το λατσό και η τζιβιτζιλού αβελόνονται στο Fame Story.

Ενημέρωση περί Ξεσσαλονίκης

12-15 Μαΐου

Κλείσαμε ξενοδοχείο, στο Πλαγιάρι, φιλικό και για το παιδί και για το σκύλο. Εχει επίσης και wireless internet, οπότε θα στείλω αναφορά για τυχόν κρεπάλες :)

Συμφωνήσαμε με το Λαμπρούκο την τιμή τόσο για τη συνέντευξη, όσο και για τις γυμνές φωτογραφίες.

Κυρία Annabooklover, παρακαλώ εξετάστε το ενδεχόμενο να σας παρασύρουμε σε Λαριζαϊκό χαμετυπείο για μεσημεριανό φαγητό - ή αλλιώς πρόσκληση σε γεύμα την Παρασκευή.
Κυρία Αλεξάνδρα (ξέρεις εσύ), φακέλωσα το κουνητό σου.
Κυρία Χρύσα, μην τυχόν και λείπεις!

Περισσότερα στο προηγούμενο ποστ για την άνοδο.

Πέμπτη, Μαΐου 04, 2006

Επιχειρηματολογώντας, με το Δίκτυο σαν προέκταση της μνήμης

Αιτία για το κειμενάκι αυτό είναι μια κουβέντα που είπε φίλος (και σύζυγος της φίλης μου της CEO), κάπως σαν "σας ζηλεύω όταν μιλάτε για το ρεμπέτικο - πολύ θα ήθελα να μπορώ να γράφω κι εγώ αναλύσεις και ιστορίες".
Αφορμές είχα δύο:
  • ένα ποστ της Ελένης ("δηλαδή εγώ"), που σε πρώτη ανάγνωση μου φάνηκε σαν τηλεφωνικός κατάλογος με τόσα ονόματα :)

  • μια πρόσφατη συζήτηση περί επιχειρηματολογίας με μια φίλη - έχει σπουδάσει κοινωνιολογία και μου έλεγε μια ιστορία για τον καιρό του πτυχίου της, την οποία και παραθέτω


  • Μάθημα φιλοσοφίας - Καντ (ή κάποιος, δεν έχει σημασία). Παρακολουθούν φοιτητές ψυχολογίας, φιλοσοφίας και κοινωνιολογίας. Οι φιλοσοφικάριοι προφανώς στο στοιχείο τους, δύσκολα συγχρωτίζονταν με την "πλέμπα" σε αυτό το μάθημα - ηταν υπεράνω και, δυστυχώς, το έδειχναν.
    Ξέρετε ίσως πόσο ενοχλητικό είναι, ενώ προσπαθείς να καταλάβεις "τι θέλει να πει ο ποιητής", να σου λέει ο άλλος "εμείς τον αναλύουμε για πρωινό".
    Στα πηγαδάκια που δημιουργούνταν μετά το μάθημα, είχε βρει τον τρόπο να τους αποστομώνει, χωρίς να εμβαθύνει πραγματικά.
    Πώς; Κατά μια έννοια, μπουρδολογώντας. Ειχε μάθει σχεδόν απέξω κεφάλαια ολόκληρα από τον Ενγκελς (κι εδώ ίσως ήταν άλλος δεν έχει σημασία), τους πέταγε μερικά τσιτάτα που φαίνονταν να ταιριάζουν και οι άλλοι κοίταζαν σαν χάνοι και υποκλίνονταν!

    Μερικές φορές (προσοχή στο μερικές) αισθάνομαι εντελώς βλάκας, όταν διαβάζω κείμενα γεμάτα με "όπως είπε ο Τάδε μπλα μπλα". Βλέπω την αλήθεια που κρύβουν και, ειδικά όταν αποκαλύπτουν κάτι καινούργιο για μένα ή μια διαφορετική προσέγγιση, ζηλεύω που δεν έχω διαβάσει ή κατανοήσει πλήρως τις αναφορές.
    Σε αυτές τις περιτπώσεις, πρώτα χαίρομαι που κάτι έμαθα και μετά συνήθως στενοχωριέμαι που δεν το είχα ψάξει περισσότερο όταν είχα την ευκαιρία. Σπανίως συνεχίζω και το ψάχνω περισσότερο, εμβαθύνοντας στις αναφορές. Πρακτικά, απλώς γεμίζω τη βιβλιοθήκη μου με βιβλία που μάλλον ποτέ δε θα διαβάσω, αφού ο ρυθμός αγοράς ξεπερνάει το ρυθμό ανάγνωσης.

    Κάποιες άλλες φορές όμως, θέλω να μιλήσω και ίσως να φωνάξω, γιατί διαισθάνομαι οτι ο συγγραφέας απλώς προσπαθεί να με μπερδέψει, κάτι που συνήθως σημαίνει ελλειπή γνώση, ή παρωπίδες και στερεότυπα, ή ακόμα και έλλειψη επιχειρημάτων.
    Δέχομαι οτι υπάρχουν μερικά υψηλά νοήματα που ίσως το φτωχό κεφάλι μου δεν τα χωράει. Δέχομαι οτι ο συγγραφέας ίσως γνωρίζει απ' έξω το Κεφάλαιο ή ίσως στην προηγούμενη ζωή του ήταν ο Σοϊχίρο Χόντα.
    Ομως, δεν δέχομαι οτι, αυτός ειδικά ο συγγραφέας, αδυνατεί να επιχειρηματολογήσει. Περνάω λοιπόν σε κάποιας μορφής "έντεχνη μπουρδολογία" και... περιμένω.
    Αν όντως κάνω λάθος, δεν θα προσπαθήσει να με μπερδέψει (τι λες ρε, αφού το ο Νίτσε είπε αυτό στην παράγραφο τάδε) - με απλά λόγια (και ίσως συνοπτικές διαδικασίες) θα με βγάλει έξω από το παιχνίδι - και μπράβο του.
    Βλέπετε, εξακολουθώ να πιστεύω οτι, όσο πιο καλά τα ξέρεις, τόσο πιο απλά τα λες.

    Τελικά, όσα βιβλία και να διαβάσει κανείς, δεν είναι για να του δείξουν την αλήθεια (που άλλωστε ποτέ δεν είναι μία και μοναδική). Είναι για να αναπτύξει την κριτική του σκέψη και να μπορέσει να δει πιο μακρυά. Αν επιπλέον τα βιβλία τα απομνημονεύει, αυτό δεν τον κάνει πιο έξυπνο ή πιο διορατικό.

    Κάποιος θα πει οτι είναι σημαντικό να γνωρίζεις και να θυμάσαι ακόμα και ολόκληρα βιβλία, ορισμένα τουλάχιστον.
    Απαντώ οτι τα παιδιά απολαμβάνουν τα νέα ερεθίσματα χωρίς παρωπίδες, ακριβώς γιατί η μνήμη τους δεν έχει καταγράψει τόσα πράγματα (τα οποία άλλωστε εξυπηρετούν σαν φραγμοί τη λογική).
    Ειδικά τώρα με το δίκτυο και τα εργαλεία αναζήτησης, διαπιστώνω οτι η μνήμη μου αρχίζει να λειτουργεί κάπως διαφορετικά. Αντί να διατηρεί πληροφορίες για καιρό, διατηρεί απλώς keywords, με τη λογική οτι αυτά είναι αρκετά για να ανασυρθεί η σχετική πληροφορία - και είναι και πιο ξεκούραστο!

    Εχω ξαναγράψει οτι, η άποψη δημιουργείται σιγά σιγά. Μερικές φορές παίρνει χρόνια να κατασταλάξει. Ετσι που, όταν έχεις άποψη για κάτι, ξεχνάς πώς ακριβώς αυτή διαμορφώθηκε. Φυσικά, τίποτα δε ζει για πάντα, μέχρι όμως να καταρριφθεί, υποστηρίζεις αυτή την άποψη.
    Ετσι, προτιμώ να θυμάμαι τα δικά μου βιώματα, παράλληλα με τις κατάλληλες λέξεις-κλειδιά που θα με οδηγήσουν, όταν χρειαστεί, στις αιτίες διαμόρφωσης μιας άποψης.

    Δεν έχω λόγο να θυμάμαι τις ιστορίες του Νέμο, μετά από τριάντα χρόνια. Μου αρκεί που, όταν διάβαζα τα βιβλία του Βερν, έβαλα ένα ακόμα κομματάκι σκεπτικού στο κεφάλι μου.
    Μην προσπαθήσετε λοιπόν να με μπερδέψετε με λεπτομέρειες για τον Νέμο - δεν θα σας αναγνωρίσω το πλεονέκτημα και έχω και το δίκτυο σύμμαχο!


    Μονολογώντας...
    Εγραψα χθές ένα σοβαρό ποστ για τα όρια φανταστικού και πραγματικού και... όλοι στα βυζιά πήγαν. Μην λέτε μετά για εικόνες που προβάλλουμε και τι κακό που μας βρήκε - αφού όλοι θέλουμε το παραμύθι μας :)

    Τετάρτη, Μαΐου 03, 2006

    Βυζί Single Malt

    Γράφει ο Γιώργος σε αυτό το ποστ:
    Τις προάλλες έμαθα για (και σήμερα επιβεβαίωσα) την ύπαρξη ενός bar στο Amsterdam σε κεντρικότατο δρόμο όπου δίνεις 15 ευρώ για να παραγγείλεις το house special: Μια margarita την οποία γλύφεις από τα στήθη της σερβιτόρας. Νομίζω η τιμή είναι λογική. Για την σερβιτόρα δεν ξέρω.

    Εκανα την έρευνά μου και ανακάλυψα οτι, μετά τα βυζιά με γεύση μαργαρίτα, θα κυκλοφορήσουν και άλλες γεύσεις:

    Βερύκοκο
    Κεράσι
    Σοκολάτα


    • Αραγε θα διατίθενται ελεύθερα στην αγορά;
    • Να σπεύσω να κλείσω τροφό με γεύση μπανάνα (που θα έχει και βιταμίνες) για το επόμενο παιδί;
    • Μήπως να περιμένω τις νεώτερες εκδόσεις με πρόσθετη βιταμίνη C;
    • Θα βγουν άραγε και σε Single Malt ή έστω Syrah να κλείσω και μία για μένα;
    • Πού βαδίζομεν κύριοι;



    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΑΝΔΡΕΣ ΜΟΝΟ: Οσο πιο πολύ βλέπετε τα ως άνω βυζιά, τόσο πιο πολύ θα ζήσετε - λεπτομέρειες στο ποστ της Irene

    Το Matrix ήταν αλληγορία

    Κατά καιρούς και με διάφορες αφορμές, συνήθως κάποιο δικτυακό γεγονός, πιάνουμε τη συζήτηση: πού τελειώνει το εικονικό-φανταστικό και πού αρχίζει το πραγματικό;

    Σίγουρα μερικά πράγματα είναι σαφή, ή τουλάχιστον έχουμε συμφωνήσει για τη θέση τους.
    Το αν έχω ένα σπίτι ή όχι, δεν επιδέχεται εύκολα αμφισβήτιση. Βέβαια, αν κάποιος με φιλοξενεί, είναι μια ενδιάμεση κατάσταση (δεν έχω σπίτι, αλλά ζω σαν να έχω).
    Ομοίως, όταν κερδίζω ή χάνω στο Tetris, δεν αντιστοιχεί σε κάτι πραγματικό. Βέβαια, το αίσθημα της νίκης ή της ήττας είναι εντελώς πραγματικό.

    Πολλές καταστάσεις είναι εντελώς συγκεχυμένες. Σε αυτό σίγουρα κάτι έχουν να πουν οι ψυχολόγοι (και χαρά οι μαρκετίστες, οι πωλητές και οι πολιτικοί!).
    Βλέπω φωτογραφίες ή και συζητήσεις νόστιμων φαγητών και πεινάω πραγματικά - ο Alombar του Παβλώφ :)
    Πεινάω πραγματικά και πέφτω σε μια συζήτηση για κινητήρες και αποδόσεις και ξαφνικά η πείνα εξαφανίζεται (το αποτέλεσμα μετράει, δεν αναλύω αν απλώς ξεχνιέται προσωρινά).
    Είμαι απορροφημένος σε ένα ολονύκτιο παιχνίδι (ή μια συζήτηση) για ώρες, έχοντας εντελώς ξεχάσει τις όποιες βιολογικές ανάγκες, ακούω νερό να τρέχει και ξαφνικά διψάω τόσο πολύ που νομίζω οτι έχω τρεις μέρες να πιω νερό.

    Οι σκέψεις μου συγκεντρώνονται στο γεγονός οτι τα συναισθήματα που βιώνουμε είναι πραγματικά, ασχέτως του μέσου που τα προκάλεσε.
    Είτε κερδίσω/χάσω στο χρηματιστήριο (μάνα, πιάσε το κότερο, θα βγω σήμερα), είτε κερδίσω/χάσω στο tetris, τα συναισθήματα είναι ίδια. Η ένταση εξαρτάται από το μέγεθος του ερεθίσματος επίσης.

    Ο Νίκος Δήμου έγραψε σε σχετικό ποστ (O τρελός με τα πουλιά):
    Ένιωσε τότε πως ο μόνος τρόπος να μη φοβάσαι τη διαφορά ανάμεσα στην ψευδαίσθηση και την πραγματικότητα, είναι να την καταργήσεις.

    Σχολίασα, με ένα χαριτωμένο τσιτάτο που... επαναλαμβάνω εδώ και πολλά χρόνια:
    Και στο κάτω της γραφής τι είναι η πραγματικότητα; Μια ονειροφαντασία που οφείλεται στην έλλειψη αλκοόλ.

    Δείτε και το ποστ περί Cybersex - έχουμε κι εκεί συζητήσεις περί πραγματικού και εικονικού.

    Και έρχομαι σε πιο προχωρημένες καταστάσεις, που αγγίζουν και το παιχνίδι που θέλω να (και θα) φτιάξω. Αφορμή (αιτίες πάντα είχα) για το παρακάτω, ένα mail από φίλο που, μεταξύ άλλων, ρωτούσε πώς να προστατέψει τη δεκάχρονη ανηψιά του από τους κινδύνους του internet.

    Τα παιδιά καλό είναι να βιώνουν τα αρνητικά συναισθήματα σταδιακά, έτσι ώστε στην ενηλικίωση να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τη ζωή.
    - Εάν φοβόμαστε (λογικό και ανθρώπινο) τις φυσικές αιτίες, ας δώσουμε εικονικές καταστάσεις που προκαλούν αρνητικά συναισθήματα. Αν μη τι άλλο, δεν θα πληγωθούν περισσότερο από όσο αντέχουν ή "πρέπει".

    Τα παιδιά, αν τους δώσεις τα πάντα, γίνονται κακομαθημένα και νωθρά, αφού νομίζουν οτι θα τα έχουν όλα έτοιμα για πάντα.
    - Αφού ανησυχούμε για την ανάπτυξη του παιδιού, ας του δώσουμε εικονικές καταστάσεις που προκαλούν ευτυχία.

    Ομως, κάποιος χημικός θα συμπλήρωνε "έχω τα κατάλληλα χάπια" και ένας άλλος ειδικός θα έλεγε "με τα κατάλληλα ηλεκτρόδια δημιουργώ όποιο συναίσθημα και σε όποια ένταση θέλεις".

    (Στα παραπάνω επηρρεάζεται τεχνητά η πραγματικότητα.)

    Σε αυτό το σημείο μπαίνουν ένα σωρό ηθικά ζητήματα και αρχίζω να μπερδεύομαι και τελικά εγκαταλείπω...
    Τελικά, όπως είπε ο Darthiir, μήπως το Matrix ήταν απλώς μια αλληγορία;

    Sorry, alombar42 is busy right now - he's altering reality.

    Ζηλεύω

    Μια φίλη, γνώρισε σήμερα τον μικρό και μου στέλνει e-mail:
    vasilaki xarika poli pou gnorisa to paidi! treli fatsa! eroteutika!!!

    Κυρία μου, όλες μας οι φίλες τον έχουν ερωτευτεί. Αντε να δω ποιά θα τον... παραλάβει πρώτη, όταν φτάσει στην εφηβεία ;)

    Δευτέρα, Μαΐου 01, 2006

    Σαλαμίνα 29-4-2006

    Εδώ γεννιούνται, εδώ βαφτίζονται, εδώ πεθαίνουν
    επηρρεασμένο από σχετικό ποστ της Lemon
    Από ιδέες του Επίκουρου
    Εχει λάθη - η ζωή - και διαφορετικότητα