Κυριακή, Σεπτεμβρίου 15, 2013

Αρχαία στο σχολείο


Οπως όι περισσότεροι, έχω κι εγώ προσωπική εμπειρία από αρχαία ελληνικά.
Στα αρχαία λοιπόν είχα πάντα καλούς βαθμούς, διάβαζα και αρκετά (κάτι που δεν έκανα στα περισσότερα μαθήματα).
Πήγαινα όμως για θετικές επιστήμες και δε θυμάμαι να μου άρεσε κάτι συγκεκριμένο, πέρα από κάποια κομμάτια του Θουκιδίδη.
Εννοείται τίποτα από τα όσα "διδασκόμαστε" (λέμε τώρα).

Και τί να τα κάνω τα αρχαία, όταν τότε διάβαζα (εξωσχολικά) για τις διαφορές δίχρονων-τετράχρονων και για υλικά κατασκευής γραναζιών;
Πάντως ήμουν "δυνατός"...

Τα αρχαία σαν μάθημα μου άρεσαν, σε αντίθεση με την Ιστορία και το σύστημα απομνημόνευσης που, πάντα θεωρούσα και συνεχίζω να θεωρώ, γελοίο.
Για μένα, απομνημόνευση ίσον σκονάκι - παραδίδω μαθήματα στο άθλημα!
Η καλύτερή μου, σε οποιοδήποτε μάθημα, ήταν διαγώνισμα με τα βιβλία ανοιχτά - σπάνιο, αλλά συνέβαινε.

Τελικά, κατέληξα μηχανολόγος.

Κάπου στα 30 μου άρχισα να ψάχνομαι με Πλάτωνα (στην αρχή) και δε θυμόμουνα παρά ελάχιστα από αρχαία.
Εγκατέλειψα την προσπάθεια και από τότε διαβάζω μόνο σε μεταφράσεις (και το πιο αστείο: κάποιες φορές από φτωχές αγγλικές μεταφράσεις, επειδή βρίσκω πιο εύκολα το κείμενο που ψάχνω).

Εθεσα όμως στον εαυτό μου το ερώτημα: γιατί, αφού ήμουν τόσο καλός στα αρχαία, δε μου έμειναν παρά ελάχιστα;
Βρήκα και την απάντηση: επειδή μάθαινα "τους κανόνες", όπως ακριβώς τους μάθαινα στη γεωμετρία.
Δεν μάθαινα δηλαδή σχεδόν τίποτα από τη γλώσσα. Και βέβαια, δεν έμαθα απολύτως τίποτα για την ουσία, την αρχαία ελληνική γραμματεία - μόνο την αρχαία ελληνική γραμματική έμαθα, κι αυτήν κοντεύω να την ξεχάσω.
Ισως μάλιστα να αντιλαμβανόμουν το μάθημα σαν μηχανισμό κατάκτησης βαθμού.

Το συμπέρασμα;
Είχα πάντα μεγάλο βαθμό στα αρχαία (17-20) αλλά ποτέ δεν έμαθα αρχαία.
Σίγουρα δε φταίει μόνο ο καθηγητής και το πρόγραμμα.
Φταίει και το γεγονός οτι δεν υπάρχει αντικείμενο (νεκρή γλώσσα).
ΤΙ να διαβάσω με τα αρχαία που έμαθα; Εφημερίδα;
Χίλιες φορές να είχα συνεχίσει τα γαλλικά - παράπονο το έχω...

Και μην πείτε "ας έπαιρνες κάνα αρχαίο κείμενο", δεν είχα εκεί ακριβώς το μυαλό μου τότε :-)

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 10, 2013

Ελληνικά και διαδίκτυο


[Οι χρονολογίες από μνήμης, αλλά δεν κάνω μεγάλα λάθη - κρατάω αρχείο από τότε, αν χρεαστεί]

Γύρω στο 1992, οι Έλληνες (πόσο άσχημος δείχνει ο τόνος αν έχεις συνηθίσει άτονα κεφαλαία!) φοιτητές στην Αγγλία ήταν ο κύριος λόγος που γενικεύτηκε η χρήση λατινικών χαρακτήρων για την ελληνική γραφή.

[
Κάποιοι λίγοι θα θυμούνται την ariadne, τον leon, τον vgeor... και, κάποιοι τυχεροί, τον isosun.
Ηταν, κατά σειρά, τα αναγνωριστικά του δικτύου, του μηχανήματος και του διαχειριστή, του πρώτου ουσιαστικά συστήματος στην Ελλάδα, που έδινε πρόσβαση στο -μικρούλι τότε- διαδίκτυο, σε όποιον ήθελε. Το τελευταίο, ήταν το απόλυτο μηχανάκι για όσους ήξεραν -και ζητούσαν- κάτι παραπάνω.
]


Εκείνο τον καιρό, πολύ απλά, δεν υπήρχε κανένας άλλος τρόπος να γράψεις ελληνικά, ειδικά σε κάποιον εκτός Ελλάδας. Τελεία.

  • Γραμματοσειρές και πρότυπα

    Για χρήση εντός των τειχών, υπήρχαν (ή προέκυψαν σύντομα) διάφορες λύσεις, με πιο επιτυχή (αλλά και εκτός λογικής) τη λύση των ελληνικών της Apple και της εδώ αντιπροσωπείας (Rainbow), τα οποία, παρομοίαζαν στο πρότυπο IBM 851. Στην πράξη, δυστυχώς, χρησιμοποιούσαν τον ίδιο κωδικό γράμματος όταν η γραφή ήταν ίδια. Με άλλα λόγια, αν πατούσες Α στο πληκτρολόγιο, δεν υπήρχε κανένας τρόπος να ξεχωρίσεις αν ήταν ελληνικό Α ή αγγλικό... αλλά τη δουλειά τους την έκαναν (κάπως έτσι γενικεύτηκε η χρήση υπολογιστών σε περιοδικά και εφημερίδες).

    Λίγο η καθυστέρηση (και ίσως αδιαφορία) του ΕΛΟΤ, λίγο η μικρή διείσδυση των υπολογιστών, τα ελληνικά άργησαν να αποκτήσουν πρότυπο και -κυρίως- ακόμα περισσότερο να καθιερώσουν το ένα και μοναδικό πρότυπο που θα επέτρεπε σε οποιονδήποτε να γράφει ελληνικά με τη βεβαιότητα οτι και οι άλλοι θα διαβάζουν αυτά που έγραφε.

    Έτσι, φτάσαμε (το 1998) να έχουμε πάνω από δέκα, από πλήρως συμβατά έως πλήρως ασύμβατα μεταξύ τους, πρότυπα!
    Ιδού οι τρεις πιο δημοφιλείς -και απολύτως ασύμβατες- ομάδες, τότε:
    OEM/PC/IBM 437 και ΕΛΟΤ 737
    ISO 8859-7 ή Latin-7 (ΕΛΟΤ 928) (Windows-1253)
    IBM 851 και ΕΛΟΤ 823 (τα ελληνικά του Μακ, βασικά)

    (Σε κάθε γραμμή αναφέρονται πρότυπα ίδια ή σχεδόν ίδια μεταξύ τους)


  • Προβλήματα μετάδοσης-διανομής

    Το δεύτερο πρόβλημα, που κράτησε ως το 2000, είχε να κάνει με τη μετάδοση των ελληνικών.
    Εντάξει, τα γράφουμε, αλλά πρέπει και κάπως ο αποδέκτης να λάβει αυτό που γράψαμε.
    Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο όμως, ήταν ακόμα 7-bit, στις περισσότερες περιπτώσεις.
    Αυτό σημαίνει οτι, τα ελληνικά του ΕΛΟΤ 928 (που αργότερα -και σωστά- θα καθιερώνονταν) δεν μπορούσαν να μεταδοθούν, παρά μόνο με κάποιο "κόλπο".
    Το "κόλπο" αυτό ανέλαβαν τα πρότυπα UUencode, Bixhex, MIME (που -κατά μια έννοια- επικράτησε).
    Καλά το μαντέψατε - κι αυτά λίγο-πολύ ασύμβατα μεταξύ τους :)


  • Σήμερα

    Ακόμα και σήμερα που, υποτίθεται οτι, έχουμε λύσεις για τα πάντα, εξακολουθούν να υπάρχουν κάποια προβλήματα.
    Το σημαντικότερο είναι οτι, ενώ έχει γενικευτεί ή χρήση του προτύπου UTF-8 (μέρος του Unicode που καλύπτει τα πάντα αλλά είναι και ιδιαίτερα "δαπανηρό"), πολλοί εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το Iso-8859-7, για διάφορους λόγους (οικονομία, αδυναμία, αδιαφορία κυρίως).
    Θα το έχετε ίσως προσέξει σε κάποιες ιστοσελίδες που δεν διαβάζονται (λόγω λάθους του δημιουργού τους) και πρέπει να ζητήσετε "αλλαγή κωδικοποίησης" για να εμφανιστούν σωστά.
    Επίσης, αν κάποιος έχει ανάγκη τα κινέζικα, ειδικά τα παραδοσιακά, είναι αναγκασμένος να χρησιμοποιεί το πλήρες Unicode, κι αυτό ενέχει τον κίνδυνο να μην είναι αναγνώσιμος σε αρκετούς (στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο).


  • Η δική μου ιστοριούλα:

    Το 1995 εμφανίστηκε το πρόγραμμα Pegasus Mail για PC.
    Έφτιαξα μια γραμματοσειρά και έκανα μια μικρή μετατροπή στο πρόγραμμα, ώστε να μπορεί να γράφει-στέλνει και να αναγνωρίζει-δέχεται ελληνικούς χαρακτήρες.
    Το ζευγαράκι αυτό μοιράστηκε σαν "πλήρη ελληνικά στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, για Windows" και... πρόκοψε.
    Λίγο αργότερα, έκανα μια σειρά αλλαγές και προσθήκες στο πρόγραμμα Majordomo (δημιουργία και διαχείριση λιστών μηνυμάτων -mailing lists), με σκοπό την πλήρη και σωστή αναμετάδοση των ελληνικών.
    Τόσο με ενθουσίασε το γεγονός ώστε ζήτησα από τη μέλλουσα σύζυγό μου να φτιάξει ένα λογότυπο για το majordomo, (που έγινε δεκτό και χρησιμοποιήθηκε - το χταποδάκι με τους φακέλλους, για όσους θυμούνται).

    Σαν επιστέγασμα, το 1996, έφτιαξα μερικές λίστες μηνυμάτων, βασισμένες στο "ενισχυμένο" majordomo και με "πειραγμένο αναμεταδότη" (SMTP), που -για πρώτη φορά αν δεν κάνω λάθος- επέτρεψαν ομαδική επικοινωνία στα ελληνικά, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
    Μία από αυτές, γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία και μου επέτρεψε να γνωρίσω πολλούς και ενδιαφέροντες (για μένα τουλάχιστον) ανθρώπους.
    Ηταν η λίστα Λόγος, για λογοτεχνία και πολιτισμό.
    [
    Δεν αναφέρω ονόματα, εκτός από ένα, μιας και δε βρίσκεται πια μαζί μας για να με "μαλώσει":
    Φόρος τιμής στον Νίκο Νικολαΐδη, το σκηνοθέτη, που εκτίμησα όσο ελάχιστα άτομα.
    ]



  • Στο "δια ταύτα"

    1) Μην θεωρείτε την ελληνική γραφή απόλυτα δεδομένη. Δεν ήταν πάντα έτσι, ενώ κάποιοι, για διάφορους λόγους, απλά δεν μπορούν να γράψουν -ή να μεταδώσουν- ελληνικά, ακόμη και σήμερα. Είναι ελάχιστοι, αλλά υπάρχουν.

    2) Τα grenglish (έτσι τα έλεγα εγώ γιατί απλώς με βόλευε τεχνικά το αρχικό "GR-EN") είναι μια μόδα τώρα πια. Δεν είναι πια ανάγκη (εκτός ελαχίστων -και σπανίων- εξαιρέσεων). Και, σαν μόδα, αργά ή γρήγορα θα απαξιωθούν - κατά τη γνώμη μου. Ειδικά όταν γίνει πιο εύκολη η εναλλαγή ελληνικών-αγγλικών στα παντός είδους "συστήματα εισαγωγής λόγου" (πληκτρολόγια). Επίσης, δεν έχουν ορθογραφία - ela re Mitso, ela re Mhtso, ela re Mits - όλα "σωστά" είναι.

    3) Εσείς μεν χρησιμοιείτε -οι περισσότεροι- UTF-8, αλλά εγώ ο ρομαντικός έχω ακόμα ένα αρχαίο πρόγραμμα, το Eudora, που δεν τα διαβάζει, εκτός αν βρίσκονται σε σωστό (τεχνικά) περιτύλιγμα HTML, κάτι που συνήθως συμβαίνει. Δυστυχώς όχι πάντα. Έτσι, αναγκάζομαι, για όσα θεωρώ οτι αξίζει να διαβαστούν, να επιστρατεύω κάποιο πρόγραμμα-φυλλομετρητή (browser). Ισως δεν είμαι ο μόνος!

    4) Αν βρείτε ορθογραφικά λάθη, δηλώνω ευθαρσώς οτι δεν χρησιμοποιώ κανένα έξυπνο πρόγραμμα εισαγωγής κειμένου - το Σημειωματάριο (Notepad) να είναι καλά (κι αυτό μόνο όταν γράφω σεντόνι σε δόσεις και πρέπει να αποθηκεύω ενδιάμεσα).
    Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει το μάτι και η λογική, άρα όλο και κάτι μπορεί να ξεφύγει, άρα μήν βαράτε τον πιανίστα.



Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 09, 2013

Γραφειοκρατίας το ανάγνωσμα


Πριν μερικά χρόνια είχα μια φαεινή ιδέα για κάτι πραγματικά μεγάλο.
Κάτι σαν παιχνίδι, αλλά πιο προχωρημένο σαν σύλληψη.
Κάτι που, θεωρητικά, θα μπορούσε να είναι το facebook του αύριο - και κάτι παραπάνω.

Εκατσα κι έγραψα κάποιες βασικές γραμμές, κάποιες κατευθύνσεις.
Βρήκα και μερικούς παλιούς συνεργάτες, μου έδωσαν τα φώτα τους και κατέληξα σε ένα χονδροειδές περίγραμμα μιας -μεγάλης- εφαρμογής/επιχείρησης.
Κάπου εδώ όμως τελείωναν οι γνώσεις μου. Το μέγεθος με ξεπερνούσε, δεν μπορούσα να συνεισφέρω περισσότερο, χρειάζονταν ειδικοί.

Βρήκα κάποιους ανθρώπους, ο καθένας με περγαμηνές στο είδος του, για να προχωρήσει ο σχεδιασμός για να καταλήξουμε στο σημείο που "ζητείται επενδυτής".
Βέβαια, αυτοί ήταν άνθρωποι του "κύκλου" μου - ούτε γνώρίζα, ούτε μπορούσα να πληρώσω τους κορυφαίους.
Σύμβουλοι επιχειρήσεων, μαρκετίστες, γραφίστες, φοροτεχνικός, λογιστής, δικηγόρος...
Πολλές οι συζητήσεις, πολλές και οι συναντήσεις.

Το συμπέρασμα;

Ουσιαστικά ένα: "πήγαινε Αγγλία ή, ακόμα καλύτερα Αμερική - εδώ είναι μάλλον ανέφικτο".

Ο κύριος λόγος; Η γραφειοκρατία. Ηταν αδύνατον να στηθεί τέτοια επιχείρηση στην Ελλάδα, με τον τρόπο που το σκεφτόμουν τουλάχιστον.
Στην Αμερική για παράδειγμα, με τέτοιες ιδέες ανοίγουν (αντί να κλείνουν) οι πόρτες, ενώ το μέγεθος θεωρείται "μικρομεσαίο", κάτι που το κάνει ακόμα πιο εύκολο.


Σημειώσεις:

  • Ετσι κι αλλιώς, χωρίς ένα σοβαρό business plan που, σε αυτά τα μεγέθη, κοστίζει μια περιουσία (που δεν έχω), δουλειά δε γίνεται.
    Επίσης, δεν είναι μόνο το "τι" - είναι και το "ποιος". Ποιος είμαι εγώ που ζητάω λεφτά;
    Μετά από συμβουλή, προσπάθησα να βρω angel investor, που ίσως είναι ο μόνος τρόπος να προχωρήσω παρακάτω (εντός Ελλάδος), αλλά δυστυχώς πέσαμε και στην κρίση.
    Ασε που δεν τους ξέρω αυτούς τους κύκλους.
    Στο ψυγείο λοιπόν, μέχρι νεωτέρας.
  • Ολοι έχουμε κάποια ταλέντα.
    Ενα από τα δικά μου είναι η δυνατότητα σκέψης χωρίς περιορισμούς.
    Μπορώ εύκολα και γρήγορα, γύρω από ένα βασικό άξονα, να... πυροβολώ με ιδέες.
    Παλαβές, απίστευτες, αδιανότητες, ανεφάρμοστες, α-οτιδήποτε οι περισσότερες.
    Ο κατάλληλος άνθρωπος βέβαια μπορεί, μέσα σε αυτό το χείμαρρο, να διακρίνει μία ή δύο εφικτές και ενδιαφέρουσες.
    Αυτό χοντρικά λέγεται brainstorming :)